بررسی ماهیت فقهی حقوقی و آثار و انواع قرارداد فرانچایزینگ

فرانشیز یا فرانچایزینگ از جمله ترتیبات قراردادی و تجاری است و استفاده از این قراردادها به اواخر دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در آمریکا برمی گردد و در حال حاضر قراردادهای فرانچایز یکی از مهمترین قراردادها در زمینه انتقال مالکیت فکری قلمداد می گردند به خصوص در مواردی که صاحبان سرمایه و دارایی های فکری و فناورانه به جهات خاصی مانند محدودیت های مالی و صادراتی شخصا قادر به بهره برداری گسترده و مطلوب از دارایی در خارج از قلمرو جغرافیایی نباشند. علی رغم اهمیت این قراردادها، جدید بودن و درواقع فقدان سابقه تقنینی در نظام حقوقی ایران، موجب حدوث ابهاماتی در خصوص ماهیت و اوصاف این قرارداد شده است. نظر به رواج روزافزون قرارداد فرانچایز در گستره نظام های حقوقی داخلی و بین المللی و ضرورت تبیین ماهیت و چیستی این قرارداد در حقوق ایران، در این مقاله کوشش می شود ماهیت و اوصاف خاص این نوع قرارداد، انواع و آثار را که از مهمترین موضوعات روز تجارت بین الملل است، شناسایی و مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد.