تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر گیرنده کاتابینوئیدی نوع یک در بافت مغز موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر مقادیر بیان ژنی گیرنده کانابینوئیدی نوع ۱ در بافت مغزموش های صحرایی مبتلا به پارکینسون می باشد. در این مطالعه تجربی تعداد ۱۶ سر موش صحرایی پارکینسونی شده باتزریق ۲mg/kg رزرپین به گروه های (۱) کنترل بیمار (۲) کنترل سالم، (۳) تمرین هوازی تقسیم شدند. جهت بررسیاثرات القا پارکینسون بر TNF-α تعداد ۶ سر موش صحرایی در گروه کنترل سالم قرار داده شد. گروه تمرین هوازی بهمدت هشت هفته. سه جلسه در هفته و هر جلسه ۱۵-۴۸ دقیقه با سرعت ۱۰ الی ۲۴ متر بر دقیقه بر نورا گردان دویدند.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل. استفاده شد. داده های تحقیق حاضر با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۲ وتجزیه و تحلیل شدند. مقادیر CBr۱ در گروه کنترل بیمار به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل سالم است(P=۰/۰۱۷). بیان CBr۱ در بافت مغز موش های صحرایی در گروه تمرین (P=۰/۰۰۶) به طور معنی داری بیشتر از گروهکنترل بود.