مقایسه پیامدهای مادری در زنان بستری شده در فاز نهفته و فعال زایمان

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 56

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJOGI-16-53_003

تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: اکثر اوقات وسوسه قوی برای بستری مادران در فاز نهفته زایمان وجود دارد که هدف از آن، کاهش درد و ترس مادران می باشد. توجه به زمان پذیرش زنان جهت زایمان، می تواند از ایجاد بسیاری از مشکلات برای مادر و نوزاد جلوگیری کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامدهای مادری در زنان بستری شده در فاز نهفته و فعال زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- مقایسه ای در سال ۱۳۹۱ بر روی ۵۰۰ نفر از زنان بارداری که جهت انجام زایمان طبیعی در بیمارستان طالقانی تبریز بستری شده بودند، انجام شد. افراد به دو گروه فاز نهفته (۲۵۰ نفر) و فاز فعال زایمان (۲۵۰ نفر) تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق مشاهده سیر زایمان، مصاحبه با مادران و مطالعه مندرجات پرونده بیماران گردآوری شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای شامل مشخصات واحدهای پژوهش، ارزیابی پیامدهای مادری طی مراحل اول، دوم، سوم و چهارم زایمان، ارزیابی پیامدهای مادری قبل از ترخیص از بیمارستان و ۱۰ روز اول بعد از زایمان بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۳) و آزمون های تی، کای دو، همبستگی و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: دو گروه فاز نهفته و فعال زایمان از نظر استفاده از اکسی توسین جهت تحریک و تقویت زایمان، آمنیوتومی و تجویز داروهای آمپی سیلین، هیوسین، پیتیدین و پرومتازین اختلاف آماری معنی داری داشتند (۰۵/۰>p). از بین پیامدهای مادری در مراحل دوم، سوم و چهارم زایمان، دو گروه از نظر استفاده از فشار بر فوندوس رحم در حین زایمان، عوارض مرحله چهارم لیبر و ماساژ رحم از روی شکم اختلاف آماری معنی داری داشتند (۰۵/۰>p). بررسی پیامدهای مادری قبل از ترخیص از بیمارستان و ۱۰ روز پس از زایمان نشان داد که دو گروه از نظر خونریزی پس از زایمان (۰۱۷/۰=p)، میزان هموگلوبین (۰۰۷/۰=p) و هماتوکریت (۰۰۸/۰=p) و طول مدت بستری در بخش بعد از زایمان (۰۴/۰=p) اختلاف آماری معنی داری داشتند. نتیجه گیری: بستری در فاز نهفته، باعث افزایش عوارض مادری، انجام مداخلات تهاجمی بر روی مادر و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان می شود. لذا پیشنهاد می شود پزشک یا مامایی که مسئول پذیرش زائو می باشد، در صورت عدم وجود دلیل برای بستری کردن زنان در فاز نهفته، از پذیرش آنها در فاز نهفته خودداری کند.

نویسندگان

فهیمه صحتی شفایی

مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

سمیه نقی زاده

کارشناس ارشد مامایی، گروه مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، تبریز، ایران.

مرتضی قوجازاده

استادیار گروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات سلامت باروری زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.