بررسی تاثیر آموزش بهداشت جنسی بر رضایت جنسی زوجین

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 75

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJOGI-15-42_004

تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: نارضایتی جنسی دلیل اصلی ۸۰% اختلافات زناشویی است، با توجه به اینکه بسیاری از زوجین ایرانی از نارضایتی جنسی رنج می برند، مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه تاثیر آموزش بهداشت جنسی بر رضایت جنسی زوجین انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال ۱۳۹۰ بر روی ۳۴ زوج واجد شرایط پژوهش، انجام شد. زوجین به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در ابتدای مطالعه، پیش آزمون توسط زوجین هر دو گروه تکمیل شد. یک هفته پس از تکمیل پیش آزمون، برای گروه مداخله ۴ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای آموزش بهداشت جنسی به صورت مجزا برای زنان و مردان در نظر گرفته شد و برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. ۳ ماه پس از آموزش، زوجین هر دو گروه به پس آزمون پاسخ دادند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات فردی و رضایت جنسی بود. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و روش های آمار توصیفی و آزمون های کای دو، تی مستقل و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در ابتدای مطالعه، افراد دو گروه از نظر مشخصات فردی و رضایت جنسی تفاوت آماری معنی داری نداشتند و همگن بودند. رضایت جنسی زوجین دو گروه مداخله و کنترل، ۳ ماه پس از آموزش تفاوت آماری معنی داری داشت (۰۱/۰=p). همچنین بین رضایت جنسی مردان دو گروه مداخله و کنترل پس از آموزش (۰۲/۰=p) و مردان گروه مداخله قبل و بعد از آموزش (۰۱/۰=p) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: برنامه های آموزش بهداشت جنسی می توانند باعث بهبود رضایت جنسی و در نتیجه افزایش کیفیت زندگی زناشویی شوند. لذا با توجه به تاثیر نامطلوب عدم رضایت جنسی در زندگی زوجین، آموزش بهداشت جنسی به عنوان یکی از مهمترین راهکارها جهت بهبود رضایت جنسی زوجین پیشنهاد می شود.

نویسندگان

اقدس کریمی

دانشجوی دکترای بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

سلمه دادگر

استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

ملیحه عافیت

استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

نفیسه رحیمی

کارشناس ارشد پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.