بررسی باور درک شده زنان با سابقه فامیلی مثبت از سرطان پستان و روش های پیشگیری از آن

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 108

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJOGI-15-35_003

تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: احتمال ابتلاء به سرطان پستان در زنانی که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند بیشتر از زنان بدون سابقه این بیماری در خانواده می باشد،لذا باور به احتمال بیشتر ابتلاء به این بیماری نسبت به زنان دیگر می تواند انگیزه این گروه از زنان را جهت اتخاذ رفتار پیشگیری کننده از سرطان پستان افزایش دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین باور درک شده این گروه از زنان و تاثیر آن بر رفتار پیشگیری کننده از سرطان پستان، انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۱ بر روی ۱۴۳ زن با سابقه فامیلی بیماری سرطان پستان در شهر سبزوار انجام شد. روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن از طریق روایی محتوی و صوری و پایایی آن با آزمون آلفا کرونباخ (۸۱/۰، ۷۱/۰) سنجیده شد و با روش مصاحبه تکمیل شد. حداقل و حداکثر نمره ابزار مورد استفاده در خصوص متغیر آگاهی به ترتیب ۰ و ۱۹ و در خصوص باور درک شده، ۱۷ و ۵۱ بود. امتیازات به بازه صفر تا صد تبدیل شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۵) و آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی زنان مورد مطالعه ۵/۹±۸/۳۲ سال، میانگین نمره آگاهی آنان ۳۰/۱۵±۷۷/۴۱ و در خصوص باور درک شده ۳۰/۱۱±۸۰/۵۷ بود. بین میانگین نمره آگاهی با باور درک شده زنان، ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (۶۵۰/۰=p، ۰۳۸/۰=r). بر اساس آزمون رگرسیون لوجستیک، با افزایش یک نمره آگاهی، نسبت شانس انجام ماموگرافی ۰۳۵/۱ و با افزایش یک سال سن، این نسبت ۰۳۷/۱ برابر افزایش می یافت. نتیجه گیری: بر خلاف انتظار مراقبین سیستم بهداشتی، باور درک شده زنان با سابقه فامیلی سرطان پستان، نسبت به در معرض خطر بودن این بیماری پایین بود.

نویسندگان

معصومه هاشمیان

دانشجوی دکتری آموزش بهداشت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

علیرضا حیدرنیا

دانشیار گروه آموزش بهداشت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

فرخنده امین شکروی

استادیار گروه آموزش بهداشت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

مینور لمیعیان

استادیار گروه آموزش بهداشت، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

کاظم حسن پور

استادیار گروه اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.

آرش اکابری

مربی گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات اعتیاد و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.