بررسی مورد شاهدی خشونت در دوران بارداری در زنان متاهل شهر تبریز

مقدمه: خشونت علیه زنان پدیده ای جهانی است و بنا به ویژگی های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هر محل و مکان متفاوت می باشد. بنا به برآورد سازمان جهانی بهداشت، ۴۵ درصد از زنان از خشونت خانگی رنج می برند. با توجه به شیوع بالا و اثرات نامطلوب جسمی، روانی و اجتماعی این مشکل، تعیین عوامل خطر و تشخیص زوردس آن اهمیت دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل خطر خشونت خانگی و ارتباط آن با پیامدهای بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی از مرداد ماه ۱۳۸۹ تا مرداد ماه سال ۱۳۹۰ بر روی زنان مراجعه کننده به مرکز پزشکی قانونی تبریز با شکایت خشونت خانگی انجام شد. ۲۵۳ نفر از مراجعه کنندگان به عنوان گروه مورد و ۴۰۶ نفر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند که ۲۰۲ نفر از این گروه، شکایتی غیر از خشونت خانگی داشتند و ۲۰۳ نفر از آنان شکایتی نداشتند و تنها جهت دریافت مراقبت های بهداشتی اولیه به مراکز بهداشتی درمانی مراجعه کرده بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که بر اساس بررسی متون و مطالعات مشابه تهیه و توسط افراد متبحر از نظر روایی محتوای مورد تایید قرار گرفت. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۳) و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: افراد سه گروه از نظر سطح تحصیلات، درآمد زن و شغل زن تفاوت آماری معنی داری داشتند (۰۰۱/۰>p) و افراد گروه مورد سطح تحصیلات پایین تری داشتند. فراوانی خشونت از جانب همسر در بارداری در گروه مورد بیشتر بود (۰۰۱/۰>p). عوارض ذکر شده توسط زنان تحت خشونت قرار گرفته در بارداری در گروه مورد به ترتیب خونریزی (۲۹ مورد)، پارگی زودرس کیسه آب (۱۱ مورد)، زایمان زودرس (۶ مورد) و سقط (۷ مورد) بود. در این مطالعه، ۳۰ مورد خشونت فیزیکی در دوران بارداری گزارش شد که ۱۰ مورد آن منجر به خونریزی شد. نتیجه گیری: تحصیلات، داشتن شغل و درآمد مستقل در زنان متاهل مهمترین عوامل محافظتی در برابر خشونت خانگی می باشند که باید در برنامه ریزی آتی کشور و سیاست گذاری های کلان نیز مدنظر قرار گیرد.