تاثیر مقاربت جنسی در کاهش نیاز به اینداکشن در زمان ترم
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 119
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-15-21_001
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: زایمان، مسیر نهایی و مهمترین قسمت بارداری محسوب می شود و آماده بودن سرویکس یکی از مهمترین جنبه های پیشرفت زایمان می باشد. انجام مقاربت جنسی باعث تحریک دهانه رحم و ترشح پروستاگالندین می شود که ممکن است باعث انقباض رحم و شروع دردهای زایمانی شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مقاربت جنسی بر شروع زایمان و پیشگیری از زایمان پست ترم انجام شد. روشکار: این مطالعه آینده نگر در سال ۱۹۳۱ بر روی ۸۱۸ زن باردار باالی ۹۳ هفته با خطر پایین مراجعه کننده به درمانگاه مامایی بیمارستان های آموزشی قائم و ام البنین انجام شد. نمونه گیری به روش غیر احتمالی مبتنی بر هدف انجام شد. افراد واجد شرایط ورود به مطالعه انتخاب و در دو گروه شاهد )۱۱۸ نفر( و مورد )۱۱۱ نفر( قرار گرفتند. گروه شاهد، افراد بارداری بودند که هیچگونه مقاربت جنسی تا زمان زایمان نداشتند و در گروه مداخله، افراد باردار بعد از انجام معاینه واژینال و تعیین بیشاب اسکور و انجام نان استرس تست، از هفته ۹۳ بارداری هفته ای ۱-۸ بار مقاربت جنسی داشتند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS )نسخه ۱۱( و آزمون های تی تست، کای اسکوئر و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۱/۱۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین سن بارداری در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت )p=۱/۹( ولی نیاز به تحریک زایمان )p>۱/۱۱۱۱( و میزان سزارین )p=۱/۱۹۴( در گروه مورد به طور معنی داری کمتر و میانگین نمره بیشاب در هنگام پذیرش )p=۱/۱۱۸( باالتر بود. میزان بارداری پست ترم )p=۱/۲۲( و عوارض زایمانی )p=۱/۱۲( در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتیجهگیری: مقاربت جنسی در زنان باردار می تواند باعث شروع خود به خودی انقباض و نیاز کمتر به اینداکشن و کاهش میزان سزارین شود
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه وحید رودسری
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سالمت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مهناز قلی پوربازیری
رزیدنت زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
صدیقه آیتی
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سالمت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
منور افضل آقایی
متخصص پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
فائزه پورصدرالله
دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :