مقایسه اثر لتروزول و کلومیفن سیترات در تحریک تخمک گذاری در بیماران نازا با سندرم تخمدان پلی کیستیک

مقدمه: این مطالعه با هدف مقایسه اثر لتروزول (۵ میلی گرم) و کلومیفن سیترات (۱۰۰ میلی گرم) در درمان نازایی در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام گرفت.   روش کار: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، ۱۰۰ زن مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک با سابقه نازایی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان عسلی خرم آباد و بیماران مراجعه کننده به مطب خصوصی طی سال ۸۷ بررسی شدند. بیماران به دو گروه ۵۰ نفری به صورت تصادفی تقسیم شدند و تحت درمان با لتروزول (۵ میلی گرم) و کلومیفن سیترات (۱۰۰ میلی گرم) از روز ۳ تا ۷ سیکل قاعدگی قرار گرفتند. در روز ۱۲-۱۶دوره قاعدگی همه بیماران با سونوگرافی واژینال از نظر تعداد و اندازه متوسط فولیکول رسیده در هر تخمدان و ضخامت آندومتر بررسی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها بوسیله آزمونهای تی مستقل و کای دو، توسط نرم افزار آماری spss (نسخه ۱۵) و با سطح معنی داری≤۰۵/۰ انجام شد.   یافته ها: متوسط سن، شاخص توده بدنی و مدت نازایی در همه بیماران مشابه بود. میزان تخمک گذاری در هر دو گروه یکسان و ۸۸ درصد بود و میانگین تعداد فولیکول در گروه دریافت کننده کلومیفن سیترات ۵۸/۱ ۳۲/۲ و در گروه دریافت کننده لتروزول ۵۰/۰ ۳۰/۱ بود. متوسط اندازه فولیکول در هر دو گروه تقریبا مشابه بود. ضخامت اندومتر در گروه دریافت کننده لتروزول ۲۷/۱ ۷۱/۹ میلی متر بود و در گروه دریافت کننده کلومیفن سیترات ۰۶/۳ ۰۸/۶ بود. میزان تخمک گذاری در هر دو گروه ۴۴ نفر (۸۸ درصد) بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. میزان حاملگی در هر دو گروه تقریبا مشابه بود.   نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که لتروزول می تواند جایگزین مناسبی برای کلومیفن سیترات در زنان نازای مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک باشد.