مقایسه نتایج IVF با سه پروتکل تحریک تخمک گذاری در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک مهمترین علت الیگواوولاسیون وعدم تخمک گذاری درزنان سن باروری ودر زنان نابارور می باشد. روشهای مختلف درمانی برای ایجاد تخمک گذاری در این بیماران وجود دارد. تجویز گنادوتروپین ها یکی از روشهای درمانی در دسترس موثر دراین موارد می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه میزان باروری با روش هورمون محرک فولیکولی خالص به تنهایی، HMG به تنهایی وترکیب FSH و HMG در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شده است.   روش کار: ۹۵ خانم نابارور با علت عدم تخمک گذاری مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک برطبق معیار روتردام و تایید تشخیص از پزشک متخصص که کاندیدای باروری در آزمایشگاه بودند، برگزیده شدند. جهت تحریک تخمک گذاری، ۲۵ نفر از گروه اول تحت درمان FSH خالص و ۳۵ نفر درگروه دوم تحت درمان با HMG و ۳۵ نفر درگروه سوم تحت درمان با FSH و HMG قرارگرفتند. بررسی بیماران با انجام سونوگرافی واژینال در روز نهم و روز تزریق گنادوتروپین جفتی انسان صورت گرفت که متوسط تعداد فولیکول های هرتخمدان، اندازه فولیکول های هر تخمدان و ضخامت آندومتر به صورت جداگانه ثبت شد .پس از برداشت تخمک و لقاح آنها با اسپرم در محیط آزمایشگاه و تشکیل جنین ، تعداد جنین های حاصل ثبت شده وعمل ترانسفر انجام شد. دو هفته پس از لقاح، تست βHCG ابه روش رادیو ایمونو اسی انجام شد که درصورت مثبت بودن، ۶ هفته بعد به وسیله سونوگرافی ترانس واژینال FHR جستجو شد و در صورت مثبت بودن، بارداری مثبت تلقی می شد. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله آزمونهای تی، آنوا و کای دو، توسط نرم افزار آماری SPSS )نسخه ۱۶) و با سطح معنی داری ≤ ۰۵/۰ انجام شد.   یافته ها: ضخامت آندومتر، تعداد و سایز فولیکول های تخمدانی در روزهای نهم و روز تزریق HCG در پاسخ به سه روش درمانی یکسان بود و تنها تعداد فولیکول های تخمدان راست در روز نهم دوره قاعدگی درسه گروه با هم اختلاف معنی دار نشان می داد (۰۳۲/۰ =p). همچنین در ایجاد یا عدم ایجاد بارداری درسه گروه تفاوت معنی دار مشاهده نشد.   نتیجه گیری: دراین مطالعه نتایج درمان بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک با سه روش تحریک تخمک گذاری FSH ، HMG و تجویز توام، تفاوتی در ایجاد بارداری نداشت. اگرچه میزان حاملگی درگروه FSH بیشتر بود که شاید علت آن افزایش LH آندوژن در این دسته از بیماران باشد.