طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف تعیین طرحواره های غالب و مقایسه ی طرحواره های ناسازگار اولیه در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی و افراد بهنجار انجام شده است.روش ها: در این مطالعه مقطعی، از میان بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی و افراد بهنجار شهر اردبیل، ۹۰ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند (۴۵ نفر در هر گروه). برای جمع آوری داده ها از فرم کوتاه پرسش نامه ی طرحواره ی یانگ و پرسش نامه چند محوری بالینی میلون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (Ver ۱۷) و آزمون های آماری کای دو و تی مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی و افراد بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد. علاوه بر آن تفاوت معنی داری در طرحواره های حوزه بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت های مختل، گوش به زنگی بیش از حد و بازداری (۰۰۱/۰>P) در دو گروه مورد مطالعه دیده می شود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ناکارآمد می باشند. بر این اساس با شناسایی طرحواره های فوق پیش از ابتلای فرد به اختلال شخصیت مرزی و اندازه گیری شدت این طرحواره ها و مشخص کردن الگوی طرحواره می توان راهبردهای مداخله ای مناسبی را در جهت کاهش این طرحواره به عمل آورد. واژه های کلیدی: طرحواره های ناسازگار اولیه، اختلال شخصیت ، اختلال شخصیت مرزی