بررسی ارتباط بار کاری ذهنی با اختلالات اسکلتی عضلانی در بین پرستاران بیمارستان الزهرا با استفاده از شاخص بار کاری NASAو CMDQ

مقدمه: بارکاری ذهنی یک مفهوم کلی در ادبیات ارگونومی و فاکتورهای انسانی و یک ساختار پیچیده و چند بعدی است که به وسیله نیازهای کاری خارجی، محیط، فاکتورهای روانی و سازمانی، توانایی های ذهنی و سازمانی تحت تاثیر قرار می گیرد.هدف از این مطالعه ارزیابی بارکاری ذهنی و تاثیر آن روی ناراحتی های اسکلتی عضلانی در بین پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان می باشد.روش ها: این یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی بود که روی ۲۴۷ نفر از پرستاران مرکز آموزشی درمانی الزهرا اصفهان که به طور تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، در تابستان ۱۳۹۲ انجام گرفت. جهت جمع آوری داده ها از نسخه فارسی پرسش نامه تخصصی NASA-Tlx (National Aeronautics and Space Administration Task Load Index) ( برای اندازه گیری بار ذهنی) و از پرسش نامه ناراحتی های اسکلتی - عضلانی کرنل CMDQ)) استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۰ و به وسیله آزمون همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین میزان ناراحتی های اسکلتی عضلانی پرستاران به ترتیب با ابعاد بارکاری ناامیدی، بارکاری کل، نیاز زمانی، تلاش و نیاز فیزیکی رابطه معنی داری وجود داشت( ۲۱۱/۰، ۲۱۶/۰، ۲۷۷/۰، ۲۷۷/۰، ۳۰۴/۰ (r= ولی بین ابعاد بارکاری عملکرد و نیاز ذهنی با شیوع ناراحتی های اسکلتی- عضلانی در میان پرستاران رابطه مستقیم وجود نداشت (۰۵/۰p< ۳۰۴/۰r= )نتیجه گیری: میزان ناامیدی پرستاران ارتباط مستقیمی با ناراحتی های اسکلتی عضلانی داشت. این نشان می دهد که استرس یک جز جدایی ناپذیر در محیط های کاری بیمارستان ها می باشد. بنابراین بایستی یکی از اولویت های اصلی مدیران بیمارستان ها کاهش استرس در محیط کار پرستاران باشدواژه های کلیدی: اختلالات اسکلتی عضلانی،پرستاران، بیمارستان، شاخص بارکاری NASA- TLX