پپتید-۱ شبه گلوکاگون (۱-GLP) در تنطیم قند خون و درمان دیابت نوع دو: مرور سیستماتیک
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات نظام سلامت، دوره: 9، شماره: 13
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 280
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HSR-9-13_001
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
چکیدهپپتید شبیه به گلوکاگون-۱ (GLP-۱) از جمله اینکرتین هورمونهاست که پس از هضم غذا، از روده ترشح شده و سبب افزایش ترشح انسولین و تنظیم قند خون میشود. همچنین قادر به مهار مرگ سلولی و افزایش تکثیر سلولهای بتای پانکراس میباشد.هدف از مطالعه حاضر، مروری بر شواهد موجود در زمینه اثرات GLP-۱ در ترشح انسولین ، تنظیم قند خون و کاربرد آن در درمان دیابت نوع ۲ میباشد.در این بررسی، مطالعات مورد- شاهدی، کوهورت و مشاهده ای و مروری درنظر گرفته شد و بررسی با استفاده از موتور جستجوی PubMed، بین سال های ۱۹۸۷ تا ۲۰۱۲ و نیز استفاده از
کلیدواژه ها:
ی& ، nbsp ، glucagon-like pepetide-۱ ، GLP-۱ ، & ، quot ، type ۲ diabetes& ، quot ، & ، quot ، type II diabetes& ، quot ، NIDDMانجام گردید و در کل ۲۵ مقاله مورد استفاده قرار گرفت. GLP۱ به دو طریق مستقیم و غیرمستقیم بر افزایش میزان انسولین و کاهش قند خون اثر دارد. از یک سو از طریق گیرنده های& ، nbsp ، موجود بر سلولهای پانکراس بطور مستقیم سبب افزایش بیان ژن انسولین و سنتز آن شده واز سوی دیگر ، با اثر& ، nbsp ، بر گیرنده& ، not ، های خود بر روی سلولهای & ، beta ، پانکراس و به طور غیرمستقیم از طریق سیستم عصب واگ و ورید پورتال کبدی باعث افزایش ترشح انسولین خواهد شد. تحقیقات& ، nbsp ، نشان می& ، not ، دهد که در دیابت نوع II ، ترشح GLP-۱ دچار اختلال می& ، not ، شود ، بنابراین افزایش و بهبود سطح GLP-۱ خون می& ، not ، تواند سبب افزایش انسولین و تنظیم گلوکز خون شود. امروزه دو نوع از داروهای افزایش دهنده اثر GLP۱ بصورت خوراکی و تزریق زیرجلدی مورد استفاده قرار میگیرد.واژه های کلیدی ، GLP-۱ ، اینکرتین ، دیابت نوع ۲& ، nbsp
نویسندگان
نگار عطایی
Ph.D. student of Biochemistry, Department of Clinical Biochemistry, School of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
ستاره سلطانی
MSc. student of Biochemistry, Department of Clinical Biochemistry, School of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
عباسعلی پالیزبان
Associated Professor of Biochemistry, Department of Clinical Biochemistry, School of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran (Corresponding Author) Email: palizban@pharm.mui.ac.ir