بررسی خصوصیات دموگرافیک مراجعه کنندگان به مرکز ژنتیک پزشکی اصفهان و ارتباط آن با ازدواج خویشاوندی در سال ۱۳۸۸

مقدمه: ازدواج های خویشاوندی در وراثت انسان بسیار با اهمیت هستند. این الگوی ازدواج از لحاظ فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در بین کشورها و حتی در داخل یک کشور متفاوت است. با توجه به این مطلب که ازدواج خویشاوندی در ایران به عنوان یک الگوی ازدواج هنوز پایدار است و می تواند به دلایل گوناگون در آینده نیز ادامه داشته باشد، این مطالعه با هدف شناخت عوامل جمعیتی موثر بر ازدواج خویشاوندی و ارایه راهکارهای عملی و کاربردی در جهت کاهش ازدواج های خویشاوندی پر خطر در شهر اصفهان انجام شد. روش ها: روش تحقیق در این پژوهش تحلیل ثانویه داده های موجود در مرکز ژنتیک پزشکی اصفهان بود. جامعه آماری در این تحقیق ، کلیه زوج های مراجعه کننده به مرکز ژنتیک پزشکی اصفهان بوده اند. داده ها با بررسی پرونده های موجود در چهار ماهه اول سال ۱۳۸۸ جمع آوری شده اند. در مجموع تعداد ۲۰۹۱ پرونده مورد بررسی قرار گرفته است. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مناسب و نرم افزار SPSS  نسخه ۱۸و در سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: ۴/۵۰٪ از مراجعه کنندگان زن که ازدواج خویشاوندی داشته اند در گروه سنی ۲۰-۱۵ سال بودند. بیشترین درصد (۸/۸۶٪) از زنان مراجعه کننده به این مرکز که تحصیلاتشان زیر دیپلم بوده است با یکی از خویشاوندان خود ازدواج کرده اند. در حدود ۳۹٪ از زنان خانه دار و ۴/۵۰٪ از زنان محصل یا دانشجو ازدواجشان خویشاوندی بوده است. همچنین ۵/۸۳ ٪ از مراجعه کنندگان زن که والدینشان ازدواج فامیلی داشته اند خودشان نیز ازدواج فامیلی داشته اند. نتیجه گیری: این مطالعه ارتباط معناداری بین سن ازدواج زنان و تحصیلات زنان و اشتغال زنان با ازدواج خویشاوندی را نشان داد به طوری که زنان در گروه های سنی پایین تر بیشتر ازدواجشان خویشاوندی بوده است. همچنین با افزایش تحصیلات زنان ازدواج فامیلی کاهش پیدا کرده و زنان شاغل بیشتر ازدواجشان غیرخویشاوندی بوده است. واژه های کلیدی: ازدواج، ازدواج خویشاوندی، وراثت، عوامل جمعیتی