بانک اطلاعاتی ظرفیت هوازی (VO۲-max) بر اساس سن کارگران مرد شاغل در بخش صنعت شهرستان شیراز

مقدمه: برای ایجاد تناسب فیزیولوژیک بین کار و شاغلان و همچنین انتخاب افراد مناسب برای انجام کارهای مختلف می توان از پارامترهای گوناگون از جمله بیشترین ظرفیت هوازی (VO۲-max) بهره جست. این مطالعه با هدف ایجاد بانک اطلاعاتی برآورد VO۲-max در کارگران مرد بخش صنعت صورت گرفت.  روش ها: در این مطالعه مقطعی به تعداد ۵۰۰ نفر از کارگران مرد کارخانجات مختلف شهر شیراز با گستره سنی۲۰ تا ۵۹ سال که از سلامتی برخوردار بودند، داوطلبانه شرکت نمودند. این کارگران به وسیله دوچرخه ارگومتر بر اساس پروتکل آستراند به مدت ۶ دقیقه مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ویژگی های فردی بود که خود از دو قسمت تشکیل شده بود. بخش اول ویژگی های دموگرافیک و بخش دوم ویژگی های آنترپومتریک و فیزیولوژیک فرد را شامل می شد. یافته ها: صدک پنجم، پنجاهم و نود و پنجم بیشترین ظرفیت هوازی در کارگران مورد مطالعه به ترتیب برابر با ۰۷/۲، ۷۲/۲ و ۰۲/۳ لیتر در دقیقه برآورد شد. نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین ظرفیت هوازی جامعه مورد مطالعه به ازای هر دهه تقریبا به میزان ۱۰ درصد کاهش می یابد. نتیجه گیری: وجود چنین بانک اطلاعاتی می تواند به استخدام افراد در کارهای مناسب و همچنین ارزیابی تناسب فیزیولوژیک کار با شاغلان کمک شایان توجهی کند. واژه های کلیدی: VO۲-max، دوچرخه ارگومتر، پروتکل آستراند، بانک اطلاعاتی ظرفیت هوازی