عوامل موثر بر تفاوت رفتار باروری عشایر اسکان یافته و کوچ رو سمیرم

از مهم ترین مقوله های علم جمعیت، مطالعه باروری است. باروری یکی از رویدادهای طبیعی جمعیت و از عناصر مهم رشد جمعیت است. باروری در ظاهر نوعی رفتار بدون مداخله است ولی در عمل متاثر از ارزش ها و هنجارهای اجتماعی است که فرهنگ و اعتقادات سنتی افراد نقش مهمی در این امر دارد. این مطالعه با هدف مقایسه بین رفتار باروری عشایر کوچ رو و اسکان یافته در منطقه سمیرم و یافتن عوامل موثر بر این رفتار انجام گردید. روش ها در این مطالعه توصیفی و پیمایشی، ۳۵۷ خانوار از عشایر شهرستان سمیرم با نسبت ۷۰ درصد عشایر کوچ رو و ۳۰ درصد اسکان یافته به روش نمونه گیری تصادفی ساده مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری، پرسش نامه ای شامل باورهای سنتی، نگرش به فرزند، نگرش به تنظیم خانواده، مشارکت مردان در تنظیم خانواده، سن ازدواج و تحصیلات بود. داده های به دست آمده با کمک نرم افزار SPSS با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی توسط ضریب همبستگی Pearson، آزمون Independent t، ۲c و تحلیل رگرسیون پیش بینی باروری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها باورهای سنتی پاسخگویان در خصوص باروری عشایر اسکان یافته به طور معنی داری بیشتر از عشایر کوچ رو است (۰۰۰۱/۰ = P). نگرش نسبت به فرزند و تنظیم خانواده، میزان مشارکت مردان در امر تنظیم خانواده، سن ازدواج دختران و سطح تحصیلات در عشایر اسکان یافته به طور معنی داری بیشتر از عشایر کوچ رو است (۰۰۰۱/۰ = P). سطح باروری عشایر اسکان یافته به طور معنی داری کمتر از عشایر کوچ رو است (۰۰۰۱/۰ = P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که فقط باورهای سنتی عشایر در خصوص باروری پیش بینی کننده رفتار باروری آن ها می باشد. بحث اسکان عشایر موجب کاهش باورهای سنتی عشایر در خصوص باروری، تغییر نگرش آنان نسبت به فرزند، امر تنظیم خانواده، مشارکت بیشتر مردان در امر تنظیم خانواده، افزایش سطح تحصیلات، کاهش باروری و نیز افزایش سن ازدواج دختران عشایر شده است. افزایش تحصیلات عشایر نیز می تواند منجر به کاهش باروری عشایر گردد. واژه های کلیدی: باروری، تنظیم خانواده، سن ازدواج.