بررسی ارتباط آگاهی و نگرش روستاییان با منابع کسب اطلاعات در زمینه برنامه پزشک خانواده در شهرستان شهرکرد سال ۱۳۸۸

مقدمه: برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع یکی از برنامه­های مهم در بخش بهداشت و درمان کشور است که از سال ۸۴ به اجرا درآمده است. بهداشت و سلامت پدیده­ای خودجوش است و باید اطلاعات مربوطه در این زمینه به افراد داده شود. هدف از این مطالعه­ بررسی ارتباط بین آگاهی و نگرش روستاییان با منابع کسب اطلاعات در مورد برنامه پزشک خانواده و بیمه روستایی در مناطق روستایی شهرستان شهرکرد در سال ۱۳۸۸ بود. روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی -  تحلیلی بود که تعداد ۱۱۰۰ نفر (۵/۴۵ % مرد و ۵/۵۴% زن( از افراد تحت پوشش برنامه پزشک خانواده درمناطق روستایی شهرستان شهرکرد به روش نمونه­گیری به صورت چند مرحله­ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات، پرسش­نامه استفاده شد.  در نهایت داده­ها بوسیله آزمون­های آماری t-test  و  ANOVA  آنالیز شد. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که میانگین سنی افراد مورد بررسی ۲۳/۳۴ سال بود، تنها به ۵۱ % از روستاییان، موضوعات مربوط به برنامه پزشک خانواده آموزش داده شده بود و بین میانگین نمره آگاهی و نگرش روستاییان با آموزش­های داده شده ارتباط معنی­داری مشاهده شد(۰.۰۰۱ ,P< ۰.۰۵P<). بیشترین درصد روستاییان اطلاعات خود را از (۳۴ درصد) بهورزان و کارمندان مراکز بهداشتی درمانی دریافت نموده بودند، همچنین بین منابع کسب اطلاعات و آگاهی و نگرش روستاییان تفاوت معنی­داری مشاهده شد(۰.۰۰۱(P<. نتیجه گیری: میزان اطلاع رسانی به افراد در مورد برنامه در حد متوسط می­باشد، با توجه به اینکه روستاییان بیشترین اطلاعات خود را از بهورزان دریافت کرده بودند، بنابراین اجرای برنامه­های آموزشی برای پزشکان و  بهورزان و انتقال به سایر افراد جامعه می­تواند موجب ارتقای کیفیت و اثربخشی این برنامه گردد. واژه های کلیدی: آگاهی، نگرش، برنامه پزشک خانواده، منابع کسب اطلاعات.