ارزیابی فعالیت جسمانی دانشجویان پزشکی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ۱۳۸۷

مقدمه: کاهش فعالیت های جسمانی یکی از معضلات شهرنشینی و توسعه صنعتی است که در ایجاد بیمار ی ها، ناتوانی ها و مرگ و میر تاثیر بسزایی دارد. در کشورهای مختلف بین۶۰ تا ۸۵ درصد از بزرگسالان تحرک کافی برای بهبود سلامتی ندارند و زندگی بی تحرک باعث افزایش تمام علل مرگ و میر می شود. بنابراین کم تحرکی در جوانان اهمیت زیادی دارد، که در این مطالعه به منظور بهبود شیوه زندگی این قشر، میزان فعالیت بدنی آنان مورد ارزیابی قرار گرفت.  روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی ۳۹۹ نفر از دانشجویان دانشکده های پزشکی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صورت گرفت. به منظور ارزیابی فعالیت جسمانی دانشجویان از پرسش نامه استانداردی استفاده شد که فعالیت جسمانی را در چهار حیطه شغل، جابجایی، کار در منزل و اوقات فراغت مورد پرسش قرار می داد. داده ها پس از جمع آوری با روش های آمار تحلیلی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج ارزیابی فعالیت ۳۹۹ نفر دانشجو (شامل۴/۶۶ درصد دختر و ۶/۳۳ درصد پسر) نشان دادند که ۶/۴۸ درصد از دانشجویان از نظر فعالیت جسمانی متوسط، فعال و ۴/۵۱ درصد غیرفعال بودند. همچنین از نظر فعالیت جسمانی شدید ۶/۳۲ درصد فعال و ۴/۷۶ درصد غیرفعال بودند. میانگین و انحراف معیار تعداد ساعت فعالیت متوسط در روز ۱۹/۰ ± ۹۶/۱ ساعت است. در این مطالعه رابطه سن، جنس، رشته تحصیلی و طبقه اجتماعی دانشجویان نیز با میزان فعالیت بدنی آن ها در حیطه های مختلف بررسی شد که از نظر جنس و رشته تحصیلی رابطه معنی داری به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت فعالیت جسمانی در زندگی جوانان، نتایج مطالعه نشان می دهند که فعالیت جسمانی در جامعه مورد بررسی کافی نیست و لازم است با برنامه ریزی صحیح و مستمر، آموزش های لازم در خصوص تغییر شیوه زندگی دانشجویان به ویژه در زمینه جابجایی و تحرک در اوقات فراغت به آن ها داده شود. واژه های کلیدی: فعالیت جسمانی، بی تحرکی، دانشجو.