مقایسه روش های تلفیقی در شناسایی عرصه های مناسب پخش سیلاب در دشت های ساحلی جنوب ایران (مطالعه موردی: دشت سرخون، استان هرمزگان)
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 56
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIRCSA-4-4_005
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
تغذیه مصنوعی آبخوان ها به روش پخش سیلاب راهکاری است که می توان حجم آب زیرزمینی را افزایش و روند افت سطح آن را کاهش داد. مهم ترین گام در اجرای عملیات پخش سیلاب، شناسایی عرصه های مستعد است. از این رو، در این پژوهش سعی گردیده است، با کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش های تلفیق شامل منطق بولین، منطق فازی و شاخص هم پوشانی مناسب ترین عرصه ها برای عملیات پخش سیلاب با هدف تغذیه مصنوعی در دشت حاصلخیز سرخون بندرعباس شناسایی گردد. بدین منظور، ابتدا پنج عامل موثر نفوذپذیری سطحی، شیب، ضخامت آبرفت، توانایی انتقال آب در آبرفت و شوری آب منطقه مورد مطالعه، در محیط GIS آماده سازی و با روش های مذکور وزن دهی و مقایسه روش ها با عرصه کنترل زمینی، با استفاده از آماره کاپا صورت پذیرفت. نتایج نشان داد، به ترتیب منطق بولین، شاخص هم پوشانی و منطق فازی بدون محدودیت کاربری اراضی ۴/۳۴، ۸/۳۵ و ۴/۷۱ درصد از عرصه را مناسب پخش سیلاب و با اعمال محدودیت کاربری اراضی ۹/۲۱، ۷/۲۶ و ۶۶/۴۵ درصد کاهش می یابد. در مجموع روش فازی با دارا بودن بیشترین شباهت با عرصه های کنترل و بالاترین ضریب کاپا بهترین روش شناخته شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ام البنین بذرافشان
University of Hormozgan
مهدی علیایی
University of Hormozgan
حمید غلامی
University of Hormozgan
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :