ارزیابی مدیریت سیلاب در آبخوانداری(مطالعه موردی آبخوان تسوج)

روند بارندگی در ایران حاکی از آن است که این کشور به سوی خشکسالی پیش می­رود و می­بایست برنامه­ریزی­ها و تدابیر در مدیریت منابع آب بر این اساس پی­ریزی شود. مناطق خشک دارای امکانات بالقوه کشاورزی هستند که مورد استفاده کامل قرار نگرفته­اند و می­توان با روش­های خاص که برای این مناطق مناسب هستند از این امکانات بالقوه به بهترین نحو استفاده کرد. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی مدیریت سیلاب  در آبخوانداری تسوج در حوضه آبریز دریاچه اورمیه می­باشد. برای انجام این تحقیق داده­های هواشناسی و هیدرومتری جمع­آوری گردیده و داده­های جمع­آوری شده جهت پردازش­های بعدی در محیط Excel و SPSS  سازماندهی شدند. بر اساس نتایج حاصل، با توجه به آمار دبی ماهانه و نیاز آبی چنین بنظر      می­رسدکه سطح زیر کشت اراضی نسبت به آورد حوضه زیاد نبوده و می­توان با یک برنامه­ریزی ذخیره آب در فصل غیر زراعی تا حدودی نیاز آبی منطقه را بر طرف نمود. در طی عملکرد ۱۴ ساله آبخوانداری حدود ۲ میلیون متر مکعب و به طور متوسط ۶/۱۵۹۷۵۹ متر مکعب آب سیلاب که حدود ۱۳ درصد بارش متوسط ۱۴ ساله در بازه زمانی پایش با عبور از مسیر نهرهای غلام گردشی به صورت نفوذ عمقی در هر سال استحصال و به سفره آبخوان تزریق شده است. از نظر فصلی، بهار با ۸۰ درصد و تابستان حدود ۲ درصد به ترتیب بیشترین و کمترین فصول سال را از نظر عملکرد آبگیری داشتند.