بررسی رابطه میان استرس و کارآیی مدیران پرستاری در بیمارستان های منتخب

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که هدف آن بررسی رابطه میان استرس و کارآیی مدیران پرستاری شاغل در بیمارستان های تابعه دانشگاه های علوم پزشکی بقیه ا … (عج) و ارتش است. دراین پژوهش ۹۰ نفر از سرپرستاران از طریق سرشماری شرکت نمودند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات عمومی و آزمون های ارزیابی متغیرهای استرس زای روانی، فرم های ارزیابی کارآیی مدیران و مقیاس نمره گذاری لیکرت بود.   برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. دراین بررسی ۸/۳۸% مدیران پرستاری دارای استرس خفیف ۶/۳۵% استرس متوسط و ۶/۲۵% آنان دچار استرس شدید بودند. همچنین ۷% از مدیران پرستاری کارآیی درحد خیلی کم، ۷/۹% آنان کارآیی درحد کم، ۷/۲۷% کارآیی متوسط، ۳۲% کارآیی درحد زیاد، ۶/۲۳% کارآیی خیلی زیاد داشتند. میان استرس و کارآیی سرپرستاران رابطه آماری معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰ = p ). همچنین، بین شدت استرس و میزان کارآیی سرپرستاران رابطه معنی داری وجود داشت (۰۱/۰ = P ). براساس آزمون آماری انجام شده بین فشار روانی و گذراندن آموزش دوره مدیریت رابطه معنی داری وجود داشت (۰۳/۰ = P ). بین مدیران پرستاری بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی سپاه و ارتش از حیث استرس و کارآیی تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. براساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان با ازبین بردن زمینه های استرسی کارآیی مدیران پرستاری را افزایش داد.