رابطه ناگویی هیجانی و ویژگی های شخصیتی با فرسودگی شغلی دبیران زن

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ناگویی هیجانی و ویژگی­های شخصیتی با فرسودگی شغلی دبیران زن آموزش و پرورش بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دبیران زن آموزش و پرورش شهر کرمانشاه بود که از بین آنها به روش نمونه­گیری خوشه­ای نمونه­ای به حجم ۳۰۰ نفر انتخاب گردید. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه­های ناگویی هیجانی تورنتو، شخصیتی پنج عاملی نئو و فرسودگی شغلی ماسلاچ استفاده شد. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود و برای تحلیل داده­ها از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه­های ناگویی هیجانی (دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی) و فرسودگی شغلی رابطه مثبت، بین روان­نژندی و فرسودگی شغلی رابطه مثبت، بین  برونگرایی و فرسودگی شغلی رابطه منفی، بین با وجدان بودن و فرسودگی شغلی رابطه مثبت و بین انعطاف­پذیری و فرسودگی شغلی رابطه منفی وجود دارد و متغیرهای دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات، روان­نژندی، برونگرایی و باوجدان بودن توانایی پیش­بینی فرسودگی شغلی را دارند. بنابراین می­توان با تدابیر مناسب به سلامت محیط شغلی و کاهش فرسودگی شغلی دبیران کمک کرد.