بررسی رابطه آخرت نگری، هدفمندی در زندگی، امید و انگیزش تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دوره کارشناسی

از دیرباز پیشرفت تحصیلی مهم­ترین شاخص موفقیت فرد و نظام­های آموزشی محسوب شده است. از این رو، مطالعه پیش­بینی­کننده­های آن جزو مهم­ترین اولویت­های پژوهشی حوزه روانشناسی و تعلیم و تربیت به­شمار می­آید. بنایراین، هدف مطالعه حاضر تعیین نقش متغیرهای آخرت­نگری، امید، هدفمندی در زندگی و انگیزش تحصیلی در پیش­بینی عملکرد تحصیلی دانشجویان دوره کارشناسی بود. برای رسیدن به این مهم، ۳۷۰ نفر از دانشجویان سال دوم به بالای دوره کارشناسی دانشگاه ارومیه از طریق نمونه­گیری چندمرحله­ای انتخاب شدند. آزمون آخرت­نگری، مقیاس امید اسنایدر، آزمون انگیزش تحصیلی والرند و همکاران و خرده­مقیاس هدفمندی در زندگی آزمون بهزیستی روانشناختی ریف مورد استفاده قرار گرفتند. معدل تحصیلی نیز به­عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. جهت تحلیل داده­­ها از رگرسیون سلسله­مراتبی استفاده شد. نتایج نشان داد متغیرهای آخرت­نگری (مولفه­های تعالی، تکلیف­گریزی و لذت­جویی)، هدفمندی در زندگی، امید و انگیزش تحصیلی (مولفه­های انگیزش درونی، بی­انگیزگی و نمره کل) قادرند به­طور معنی­دار عملکرد تحصیلی را پیش­بینی کنند. روی هم رفته می­توانند بیش از ۶۴ درصد واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین و پیش­بینی کنند. بر این اساس می­توان نتیجه گرفت متغیرهای شخصی غیرشناختی قادرند همانند متغیرهای شناختی پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش­بینی نمایند.