اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد در درمان اختلال استرس پس از سانحه ناشی از تجاوز جنسی

اختلال استرس پس از سانحه با مجموعه­ای از علایم نوعی (سندرم) که در پی مواجهه با حوادث آسیب­زای زندگی پیدا می­شود، مشخص می­گردد. مداخلات روان درمانگرانه­ای که در مورد PTSD وجود دارد عبارت است از رفتاردرمانی، شناخت درمانی و هیپنوتیزم. یکی از فنون روان­درمانی نسبتا نوظهور حساسیت­زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد است که طی آن، بیمار در حین این که تصویری از تجربه آسیب­زا را در ذهن خود نگاه داشته است، بر روی حرکات جانبی انگشت بالینگر تمرکز می­کند. طرفداران این روش درمان اظهار می­کنند که روش مذکور به اندازه سایر روش­های درمان PTSD و شاید بیش از آنها کارایی دارد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش درمانی حساسیت­زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد در کاهش علایم اختلال استرس پس از سانحه ناشی از تجاوز جنسی است. در یک بررسی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه، فرایند درمان بر روی سه آزمودنی انجام شد. آزمودنی­ها در مرحله خط پایه و پایان جلسه اول، دوم، سوم و جلسه آخر و نیز دوره پیگیری پس از درمان پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه میسی­سی­پی و پرسشنامه SCL-۹۰-R را تکمیل نمودند. نمره آزمودنی در کلیه مقیاس­ها در مرحله درمان نسبت به مرحله خط پایه کاهش نشان داده­اند. نتیجه­ای که می­توان از این پژوهش استنباط کرد این است که رویکرد درمانی مبتنی بر حساسیت­زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد در کاهش شدت علایم اختلال استرس پس از سانحه ناشی از تجاوز جنسی موثر بوده است.