نقش واسطه ای شفقت به خود در رابطه بین ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی با اقدام به رفتار خودجرحی غیرخودکشی گرا در سربازان

زمینه و هدف: رفتار خودجرحی غیرخودکشی گرا پیش بین قوی اقدام به خودکشی در آینده محسوب می شود. رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا در نمونه های نظامی بیشتر است. به منظور فهم بهتر این رفتار و عوامل مرتبط و میانجی آن پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای شفقت به خود در رابطه بین ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی با اقدام به رفتار خودجرحی غیرخودکشی گرا در سربازان انجام شد. روش ها: طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی از طریق الگویابی مدل معادلات ساختاری بود. تعداد ۲۵۴ سرباز از ارتش در شهر تهران در سال ۱۳۹۸ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های خود آسیبی عمدی، ناگویی هیجانی، علایم شخصیت مرزی و شفقت به خود را تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق مدل معادلات ساختاری با استفاده از نسخه ۲۳ نرم افزار SPSS و Liserl-۸.۸۰ انجام شد. یافته ها: رفتارهای خودجرحی با نمره کلی ناگویی هیجانی (۳۹/۰r=،۰۱/۰>p < /span>) و علایم مرزی (۶۴/۰r=،۰۱/۰>p < /span>) رابطه مثبت و معنی دار دارد، در حالی که با شفقت به خود (۶۹/۰-r=،۰۱/۰>p < /span>) رابطه منفی و معنی دار دارد. همچنین شفقت به خود با نمره کلی ناگویی هیجانی (۴۱/۰r=-،۰۱/۰>p < /span>) و علایم مرزی (۶۰/۰r=-،۰۱/۰>p < /span>) رابطه منفی و معنی دار دارد. علاوه بر این، نتایج تحلیل مسیر نشان داد که شفقت به خود نقش میانجی را در رابطه بین ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی با اقدام به رفتارخودجرحی غیرخودکشی گرا ایفا می کند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت شفقت به خود به عنوان عامل محافظت کننده در برابر اثرات منفی ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی عمل می کند. ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی عامل موثری در اقدام به رفتارهای خودجرحی است که می تواند به واسطه سازه شفقت به خود میانجی گری شود؛ بنابراین این عامل را می توان در تدوین برنامه های پیشگیری و درمانی برای رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا در سربازان مدنظر قرارداد.