تاثیر سرعت جریان خون بر شاخص های فیزیولوژیک و عوارض دیالیز در بیماران همودیالیزی

زمینه و هدف: همودیالیز رایج ترین شیوه درمانی در مرحله انتهایی نارسایی کلیوی به شمار می رود که علی رغم تلاش های نظام سلامت، این بیماری و روش درمانی آن، شیوه زندگی و وضعیت سلامتی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از شیوه های موثر در بهبود کفایت همودیالیز، افزایش سرعت جریان خون و دور دستگاه همودیالیز قلمداد می شود، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر افزایش سرعت جریان خون بر شاخص های فیزیولوژیک و عوارض دیالیز در بیماران همودیالیزی صورت پذیرفت. روش ها: این پژوهش یک مطالعه مداخله ای از نوع متقاطع به شیوه قبل و بعد است که تعداد ۳۷ بیمار مراجعه کننده به مرکز همودیالیز به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. پس از ثبت مشخصات جمعیت شناختی بیماران، در دو جلسه سرعت جریان خون بر روی ۲۵۰ ml/min و در دو جلسه سرعت جریان خون بر روی ۳۵۰ ml/min تنظیم شد. سپس شاخص های فشار خون، ضربان قلب و اکسیژن خون شریانی قبل، ساعت وسط و پایان همودیالیز با دور پمپ ۲۵۰ ml/min و  ۳۵۰  ml/minاندازه گیری شد و همچنین عوارض همودیالیز حین جلسات پایش و ثبت شد. یافته ها: میانگین تعداد ضربان قلب و میزان اکسیژن خون شریانی ، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در دو گروه دیالیز با دور پمپ خون  ۲۵۰ ml/min و  ۳۵۰  ml/min در همودیالیز اختلاف معنی داری را نشان نداد (p>۰.۰۵). همچنین از نظر فراوانی بروز عوارض از قبیل هایپوتانسیون و کرامپ عضلانی تفاوت معنی دار آماری بین دو دور پمپ یافت نشد  (p>۰.۰۵). نتیجه گیری: دور پمپ خون ۳۵۰ ml/min  دستگاه همودیالیز می تواند به عنوان یک عامل موثر و بدون عارضه ی فیزیولوژیک و بالینی در بیماران دیالیزی جهت بهبود کفایت دیالیز استفاده شود.