بررسی آلایندگی بی فنیل های پلی کلره در شاخص زیستی بارناکل و رسوب در بنادر انزلی و کاسپین

دریای کاسپین به دلیل داشتن خطوط ساحلی طویل و فعالیت های تجاری ، بندری ، صنعتی ، کشاورزی و گردشگری از نظر محیط زیستی و پایش آلاینده های زیستی دارای اهمیت است. شناخت عوامل آلاینده محیط زیست دریایی نخستین گام جهت بازسازی و صیانت از این بوم سازگان با ارزش است. هدف از این پژوهش تعیین میزان بی فنیل های پلی کلره PCB)) در رسوبات و بار ناکل بندر انزلی و بندر کاسپین در استان گیلان بود. نمونه های بار ناکل و رسوب در دو ایستگاه و با سه تکرار در بنادر انزلی و کاسپین به وسیله نمونه بردار رسوب گراب وین ون در فصل تابستان با توجه به چرخه زندگی بارناکل­ها برداشت شد. پس از آماده سازی و خشک کردن با دستگاه فریز درایر بعد از آنالیز به وسیله دستگاه گاز کروماتوگرافی قرائت شد. بیش­ترین میزان غلظت PCBs در بیوماکر بارناکل ایستگاه انزلی مربوط به ایزومرهای PCB-۷۷ PCB-۸۱  و کم­ترین آن مربوط به ایزومرهای PCB-۱۱۴ PCB-۱۵۶, تعیین شد. بیش­ترین غلظت PCBs در بارناکل ایستگاه کاسپین مربوط به ایزومرهای PCB-۷۷ PCB-۲۸  و کم­ترین آن مربوط به ایزومرهای PCB-۱۵۳ PCB-۱۱۴, بود. بیش­ترین غلظت PCBs در رسوب ایستگاه بندر انزلی و رسوب بندر کاسپین به طور مشابه مربوط به ایزومرهای PCB-۵۲ PCB-۲۸  و کم­ترین آن مربوط به ایزومرهای PCB-۱۵۶ PCB-۱۱۴, ثبت شد.