مطالعه تطبیقی بسترهای قانونی ایجاد ساختمان تقریبا صفر انرژی در ایران و آلمان

به دلیل بحران انرژی در سال ۱۹۷۳ کشور آلمان اقدام به تدوین مقررات و ضوابطی برای کاهش مصرف انرژی در بخش ساختمان نمود و در سال ۱۹۷۷ آن را منتشر کرد که علاوه بر کاهش مصرف انرژی ، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش وابستگی به کشورهای خارجی را نیز دربرداشت . از آنجائیکه بخش ساختمان و مسکن سهم عمدهای در مصرف انرژی را به خود اختصاص می دهند، به دنبال این مقررات ساختمانهای صفر انرژی نیز مورد بهره برداری قرارگرفتند و اغلب کشورها به صورت جدی و کاملا برنامه ریزی شده، سیاست ها و مقررات کاهش مصرف انرژی ، برای ایجاد ساختمان صفر انرژی را در راستای برنامه اصلی دولت خود قراردادند. در ایران نیز به دلیل ازدیاد گازهای آلاینده در اثر بی توجهی به مصرف سوخت های فسیلی ، مسئله توجه به کاهش مصرف انرژی به خصوص در بخش ساختمان ضرورت پیدا می کند. این مقاله به بررسی و مقایسه ضوابط و قوانین تدوین شده برای ساختمان صفر انرژی در آلمان به عنوان کشور پیشرو در این زمینه ، با مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان کشور می پردازد. در این راستا ابتدا مروری اجمالی بر مقررات و ضوابط موجود در ایران و تعریف ساختمان صفر انرژی شده و بعد از آن به بررسی و مقایسه اجزا، عناوین و شاخص های مختلف قوانین انرژی ساختمان در آلمان پرداخته شده است . نتیجه این مقاله می تواند علاوه بر شناخت بسترهای لازم برای بررسی بیشتر و ایجاد قوانین سختگیرانه تر در مبحث ۱۹، باعث آشنایی و یادگیری نقاط قوت ضوابط و مقررات موجود در آلمان شود و نیازها و کمبودهای موجود در مبحث ۱۹ را برطرف کند.