تبیین ویژگی های محیطی موسیقی درمانی در فضای باز

طراحی منظر توانایی اثرگذاری بر سلامت جسم و روح افراد، بواسطه اصول باغسازی درمانی و شفا و گسترش آن از محیط های خصوصی (وابسته به مراکز درمانی ) به محیط های عمومی (کل شهر) را دارد. طراحی محیط های درمانی شفابخش ، در دهه های اخیر، مورد توجه بسیاری قرار گرفته است . این در حالی است که شفا و درمان، دارای تفاوتهای بینادینی در فرایند مداخله در محیط دارند. (موسیقی درمانی )، یک فرایند سیستماتیک مداخله ای است که با تکیه بر تجربه موسیقی و در روابط شکل گرفته حاصل از فرایند مشارکتی درمانگر بر درمانجو کمک می کند تا سلامتی خود را بازیابد. در ارتباط با چگونگی وارد کردن درمان بواسطه موسیقی در فضای باز، جای بحث وجود دارد و مطالعات در زمینه طراحی فضاهای باز بیشتر حول مطالعات باغهای شفا، باغهای حسی و... می باشد. لذا بحث بر چگونگی طراحی فضاهای باز برای تحقق موسیقی درمانی از اهداف این مقاله است . به طور کل چهار نوع خاص از تجربه موسیقی به عنوان روشهای اصلی موسیقی درمانی وجود دارد. هر تجربه موسیقی ، شامل یک شخص ، یک فرایند موسیقی خاص، یک محصول و در نهایت یک بستر(محیط ) است . ویژگی های محیط و بستر موسیقی درمانی و پیرو آن معیارهای طراحی محیط ، بر اساس معیارها و سطوح عمل موسیقی درمانی تبیین می شود.