شناسایی و اولویت بندی ریسک ها در اجرای پروژههای قطار شهری با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی : ایستگاه سهروردی ، خط ۳ مترو تهران)

شناسایی ریسک های ساخت و ساز در پروژههای قطار شهری (مترو) یک فرآیند از دانش فشرده است که سهامداران و جوامع مختلف را درگیر می کند. در جوامع امروزی زیر ساخت های لازم در حوزه صنعت راه آهن در حال پیشرفت می باشند و متروی شهری نیز بخشی از این زیرساخت ها محسوب می گردد. ریسک جزء ذاتی از پروژههای عمرانی می باشد و امکان حذف کامل آن در پروژه هیچگاه وجود ندارد اما می توان برای کاهش احتمال رخ دادن و تاثیر ر یسک در دستیابی به اهداف پروژه، آن را به طور موثری مدیریت کرد. احتمال رخ دادن ریسک حداقل در یکی از بخش های پروژه از قبیل محدوده، زمان، کیفیت و یا هزینه وجود دارد که در نتیجه مدیریت آن می تواند نقش مهم و پر رنگی را در موفقیت پروژه ایفا کند. با مدیریت ریسک و برنامه ریزی در مواجهه با عدم قطعیت های موجود در صنایع ریلی درون شهری ، می توان توانایی کمک به جوامع انسانی و قدرت کنترل حوادث ایجاد شده در مترو که زمینه ساز بحرانهای منطقه ای و شهری هستند را افزایش داد. در این پژوهش به بررسی تحلیلی عدم قطعیت های مطرح در پروژه، شناسایی و تعریف منشا، علل وقوع ریسک ها در پروژه، مصادیق معیارهای ریسک در پروژه و در نهایت تحلیل کیفی ریسک ها پرداخته شده است و همچنین ۱۰ ریسک برتر به همراه تعیین زمان احتمالی وقوع ریسک ، سازمانهای ایجاد کننده ریسک و سازمانهای در معرض ریسک معرفی شده است . این مقاله را می توان بر اساس هدف از نوع کاربردی شمرد و همچنین مطالعات صورت گرفته و شیوه گردآوری اطلاعات نیز از نوع مشاهده، مطالعه کتابخانه ای و مطالعه اسناد و مدارک می باشد.