بررسی معیاره ا و ضوابط طراحی اکوکمپ ها ی طبیعت گر دی در اقلیممعتدل و مرطوب با رویکرد توسعه پایدار مناطق روستایی استان مازندرا ن

یکی از راهکار های اساسی برای توسعه پایدار مناطق روستایی ، توسعه گردشگری در این مناطق است . لازمه رسیدن به این هدف، ایجاد زیرساخت ها و ارائه خدمات گردشگری نظیر اقامتگاه می باشد.کمپینگ ها از جمله امکانات لازم و زیربنایی گردشگری هستند، چنانچه این مکان ها به صورت اصولی ایجاد شوند ، موجب رضایت مندی گردشگران و در نتیجه موجب رونق اقتصادی خواهد شد. با توجه به اینکه مناطق روستایی استان مازندران از جاذبه های طبیعی بکر فراوانی برخوردار است ، محل مناسبی نیز برای برپایی کمپینگ ها میباشند. بنابراین اهمیت دادن به اصول معماری این گونه از اقامتگاه های طبیعت گردی در راستای ارتقا گردشگری اکوتوریسم برای حفظ محیط زیست وتوسعه پایدار در این مناطق ، امری ضروری است . لذا این پژوهش از نوع کاربردی و به روش کیفی و مروری ، با استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی ، به شیوه توصیفی -تحلیلی میکوشد ضمن بررسی ضوابط و معیار های طراحی کمپینگ ها در اقلیم معتدل و مرطوب ، به معرفی اکوکمپ های طبیعت گردی به عنوان عاملی برای توسعه گردشگری و در نتیجه توسعه پایدار مناطق روستایی استان مازندران بپردازد و به این سوالات پاسخ دهد که ضوابط و معیارهای طراحی ازجمله ابعاد و اندازه فضا ها، شاخص ها سطح بندی ها و درجه بندی های کمپینگ ها چگونه است ؟از نتایج حاصل از این پژوهش میتوان به ۴ سطح کمپینگ ها اشاره کرد که شامل : سطح یک (ویژه)که مختص گردشگر خارجی است ،سطح دو که تمام امکانات سطح یک به جز امکانات گردشگر خارجی را داراست ، سطح سه که مختص به گردشگر داخلی است و سطح چهار که فقط فضای اقامت راداراست و همچنین سه معیار اصلی در تدوین سطح بندی کمپینگ ها نقش دارند که عبارت اند از :۱-تامین خدمات مورد نیاز گردشگر۲- انعطاف سطح بندی و تاسیسات پیشنهادی ۳- هماهنگی با اقلیم و موقعیت کمپینگ ها .