توسعه اجتماع پذیری در فضاهای شهری با بهرهگیری از اصول پایداری اجتماعی

فضاهای شهری دارای پتانسیل بهبود روابط اجتماعی و ارتقاء تعاملات اجتماعی مردم یک جامعه می باشند. بنابراین ، ایجاد و بازتولید فضاهای شهری اجتماعپذیر به عنوان محل رخداد تعاملات اجتماعی در راستای خلق محیط های شهری پایدار، بسیار حائر اهمیت است . پایداری اجتماعی به عنوان یکی از ابعاد مهم و گستردهی توسعه پایدار شهری ، ارتباط مستقیمی با بهبود کیفیت زندگی اجتماعی شهروندان دارد. با توجه به اهمیت ذکر شده، توسعه اجتماع پذیری در فضاهای شهری با بهرهگیری از اصول پایداری اجتماعی ، هدف مقاله حاضر می باشد. از این رو، سوال تحقیق این گونه مطرح می شود که چگونه می توان با بهره گیری از اصول پایداری اجتماعی ، اجتماعپذیری در فضاهای شهری را توسعه بخشید؟ به منظور دستیابی به هدف تحقیق ، از روش تحقیق توصیفی -تحلیلی استفاده شده است و برای آشنایی با مباحث اجتماعپذیری ، پایداری اجتماعی و شناخت فضاهای شهری ، از مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته شده است . نتایج تحقیق نشان می دهد که با افزایش سطح اجتماعپذیری در فضاهای شهری بر اساس اصول پایداری اجتماعی ، دستاوردهایی چون افزایش کیفیت زندگی ، ارتقاء روابط و مشارکت اجتماعی شهروندان، افزایش امنیت اجتماعی شهروندان در فضاهای شهری ، و ارتقاء هویت فردی و جمعی شهروندان، حاصل خواهد شد.