پوسته های ساختمانی هوشمند در معماری بیومیمتیک و پایداری محیطی

بی هویتی و عدم تعلق به مکان در کنار عدم توجه به اقلیم ، طبیعت و تاریخ ، معماری مدرن را با مشکلات اساسی روبه رو کرد. این مسئله معماران معاصر را بر آن داشت تا به جست وجوی راهحلی برای بحرانهای برآمده از معماری مدرن برآیند. هدف این پژوهش یافتن راهکارهایی در این زمینه است . معماری بیومیمتیک یکی از گرایش های معاصر است که بر مبنای الگوگیری از طبیعت در جهت رسیدن به پایداری محیطی شکل گرفته است و می تواند به عنوان راهحلی در این زمینه باشد. در این پژوهش ابتدا نمونه های مطالعاتی منتخب از معماری بیومیمتیک بر مبنای روش کتابخانه ای مورد بررسی قرار می گیرد و سپس بر مبنای روش قیاسی تحلیل می شوند. در پایان ویژگی های اصلی نمونه های معماری بیومیمتیک با ویژگی های معماری مدرن مقایسه شده و اصول طراحی بر مبنای طبیعت استخراج می شوند . نتایج حاکی از آن است که معماری بیومیمتیک ویژگی هایی چون سازگاری پذیری ، قابلیت پاسخگویی به متغیرهای محیطی ، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر، خوذسازماندهی و غیره داراست . بر همین مبنا ساختمانهای مربوط به این گرایش به بالاترین سطح از پایداری محیطی می رسند.