تاثیر مکان آموزش بر نگرش دانش آموختگان معماری معاصر ایران از منظر توجه به شاخص های هویت ساز ایرانی - اسلامی

گرایش به هویت و تلاش برای دستیابی به یک معماری با هویت ، جریانی کلیدی در معماری معاصرکشورهای اسلامی به شمار می رود. اما مسئله امروز دانشکده های معماری ما عدم وجود کیفیات فضایی و عدم توجه به شاخص های هویت ساز ایرانی -اسلامی در معماری آنها است . هدف از این پژوهش پاسخ به این سوال است که این شاخص ها و معیارها چیست و چه تاثیری بر نگرش دانشجویانی دارد که در این مکان های آموزشی به تحصیل معماری می پردازند؟ آیا توجه به این شاخص های هویت ساز در آثار معماری فارغالتحصیلان معماری معاصر ایران قابل مشاهده است ؟ برای پاسخ به این پرسش ها با بررسی مبانی نظری ، در ابتدا ویژگی های هویتی در بهره گیری از معماری ایرانی اسلامی برشمرده سپس مصادیق و نحوه تجلی این شاخص ها بر پایه دیدگاه صاحب نظران تشریح شده است . روش تحقیق در این پژوهش توصیفی - تحلیلی و از نوع کیفی است که با مطالعه منابع کتابخانه ای و سپس تحلیل داده ها به شیوه منطقی صورت گرفته است . در مرحله بعد از تطابق این شاخص ها با ویژگی معماری نمونه موردی انتخابی ، نتیجه گیری در خصوص وجود یا عدم وجود هویت ایرانی اسلامی در مکان های آموزش معماری و تاثیر آن بر نگرش و آثار دانش آموختگان معماری حاصل شده است .