طراحی مرکز توان بخشی برای کم توانان جسمی و حرکتی با رویکرد افزایش پایداری اجتماعی

جامعه ی بشری ترکیبی از اقشار متنوع می باشد و افراد دارای محدودیت های جسمی حرکتی نیز به عنوان گروهی جدایی ناپذیر در ساختار جامعه میباشند. در گذشته به دلیل عدم آگاهی ، کمبود امکانات و نبود تکنولوژی به نیازهای این افراد و چالش هایی که با آنها مواجه هستند کم توجهی شده است . همین امر موجب حضور کم رنگ این افراد در جامعه شده است . امروزه، در سایه ی پیشرفت علم و افزایش آگاهی عمومی مسیر تازه ای در زندگی آن ها شکل گرفته ، به طوریکه در سراسر دنیا، مراکز توانبخشی دولتی و خصوصی در جهت بهبود شرایط جسمی این افراد و کمک به مشارکت آن ها در جامعه ایجاد شده است . همواره شماری از مهندسین معماری با همکاری متخصصین علوم اجتماعی در صدد طراحی و ساخت بناهایی متناسب با محدودیت های این افراد و پاسخگویی به نیازهای فیزیکی و روانی آن ها هستند. لذا با توجه به شاخصهای اجتماعی توسعه پایدار و همچنین از طریق مطالعات اسنادی و میدانی ، حضور کم توانان جسمی حرکتی در مراکز توانبخشی و معیارهای آنان برای سهولت در استفاده از خدمات این مراکز، بررسی و اطلاعات لازم برای این پژوهش جمع آوری خواهد شد. در همین راستا، هدف اصلی پژوهش پیش رو دستیابی به الگویی از فضا و مکان با استفاده از تعریفی از معماری و پایداری اجتماعی است ؛ تا بوسیله آن الگو و درک زندگی کم توانان جسمی حرکتی و توجه به نیازهایشان بتوان مرکزی در یکی از مناطق پرازدحام تهران طراحی کرد تا پاسخگوی مشکلات پیش روی این افراد باشد.