بررسی رابطه پایداری اجتماعی و فرهنگ بومی

کم رنگ شدن پایداری اجتماعی که به چگونگی روابط میان افراد توجه دارد و عدم توجه به بعد فرهنگ بومی شهروندان در جامعه و به خصوص در مقوله پایداری مشکلاتی را در این مسیر بوجود آورده است . هدف این مقاله تحلیل پایداری اجتماعی و ارتباط آن با فرهنگ بومی است . حصول پایداری اجتماعی در گرو توجه به فرهنگ است و تا زمانی که این شاخص های فرهنگی شناسایی نشده و اصلاح نشوند پایداری اجتماعی بدست نمی آید. شناخت مفهوم پایداری اجتماعی و ارکان های آن و از طرفی آشنایی با مفهوم فرهنگ بومی به درک این رابطه کمک شایانی خواهد کرد نمود این فرهنگ بومی در مولفه هایی همچون:امنیت ،برقرای ارتباط چهارگانه (خود،خدا،طبیعت ،دیگران)،محرمیت ،درونگرایی و ... بوده است .آنچه که در وجود فرهنگ بومی باعث شده پایداری اجتماعی قوت بخشد نحوه ارتباط انسان با محیط اطراف است .در نهایت برای پایداری اجتماعی باید این ارتباط را قوت و کیفت بهره برداری انسان را بهبود بخشید.در این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و رویکردی توصیفی سعی در بررسی مولفه های فرهنگ بومی و نقش آن در پایداری اجتماعی ، می پردازیم و بعد از بررسی راهکارهایی در جهت بهبود این رابطه پیشنهاد می شود.