تاثیر فضای آموزشی پایدار بر موفقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

تغییرات ایجاد شده در نوع زندگی ، کودکان و نوجوانان را از تجارب روزانه در دنیای طبیعی جدا کرده است .میتوان گفت ارتباط نوجوانان و طبیعت در دنیای امروز در حال قطع شدن است و مدارس یکی از مهمترین فضاها برای برقراری دوباره این ارتباط میباشد آنچه که این مقاله به آن پرداخته ، جنبه های مختلف کارکرد طبیعت در فضاهای آموزشی و ایجاد محیط یادگیری پایدار است .تفاوت در این کارکردها از این نظر مورد اهمیت است که میتواند عامل مهمی در چگونگی طراحی فضاهای طبیعی و چگونگی حضور آنها در فضاهای آموزشی و در نتیجه کارآمد کردن این محیط ها باشد.حال آنکه در طراحی معماری و کالبدی بسیاری از مدارس و فضاهای آموزشی کشور، کمتر به جنبه های روانشناختی دانش آموزان توجه شده است در حالی که این فضاها بیشترین سطح ارتباط را با کودکان و نوجوانان به تعامل میگذارند .برطبق دیدگاه صاحب نظران، محیط آموزشی مدرسه باید به گونه ای که یادگیری در آن آسان و خوشایند باشد، طراحی گردد .نیاز روزافزون گسترش فضاهای آموزشی همگام با افزایش جمعیت دانش آموزی و عدم کفایت برخی فضاهای موجود، یکی از مشکلات اساسی جامعه امروزی مدارس کشور است .در این میان فضای سبز این محیط ها بسیار مورد توجه باید قرار گیرند .در این تحقیق هدف بررسی و ارزیابی ضرورت وجود طراحی مطلوب فضاهای باز آموزشی پایدار در کلیه مقاطع تحصیلی است چراکه ایجاد پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و انگیزه بیستر به درس و به محیط آموزشی و تعامل آن با فضاهای سبز و فضای باز حیاط، از عوامل موثر در برداشت دانش آموزان از محیط مدرسه و همچنین موفقیت تحصیلی آنها میباشد . این پژوهش که با رویکرد توصیفی تحلیلی از نوع کاربردی با مطالعه اسناد و کتب کتابخانه ای انجام شده است ، طی بررسی دو نمونه موردی در خارج از کشور(کشور اندونزی ) در پایان به ارائه راهکار های موثر در ایجاد و افزایش کیفیت کالبدی محیط آموزشی در راستا موفقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با رویکرد پایداری میپردازد.