ارائه الگوی فشرده سازی شهری در ارومیه و تاثیر آن در پایداری شهری

یکی از خصایص برجسته و حائز اهمیت فرآیند شهرنشینی در ایران، سرعت بالای گسترش فیزیکی شهرها به ویژه طی چند دهه ی اخیر در راستای گسترش افقی است که با آثار متعدد از جمله اتلاف منابع محیطی و ارضی شهرها همراه بوده است . ظهور شهر فشرده در عصر حاضر، واکنشی به مشکلات و تنگناهای زیست محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی و ... نشان داده است که راه حل هایی برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار شهری هستند. بنابراین پرداختن به مفهوم شهر فشرده در جهت رسیدن به شهر پایدار ضروری به نظر می رسد. شهر ارومیه از جمله شهرهایی می باشد که در سالهای اخیر با سرعتی شتابان گسترش یافته است . این شهر متاثر از خاستگاه طبیعی و تاریخی خود همواره از موقعیت ویژه اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی ایدئولوژیکی برخوردار بوده است و این موقعیت باعث شکل گیری مشکلات عمدهای در زمینه ی توسعه پایدار شهری گردیده است . به نظر می رسد ریشه بسیاری از این مشکلات در گستردگی افقی بیش از حد شهر و رشد کالبدی آن خلاصه می شود که متناسب با نیازهای جمعیتی شهر نبوده است . لذا در این مقاله درنظر داریم با استفاده از روش توصیفی تحلیلی ، ابتدا با شناسایی مسائل عمده و راهبردی موجود که مانع نیل به توسعه پایداری شهر در ارومیه است ، به ارائه الگوی فشردهسازی شهری در این شهر پرداخته و اهمیت و تاثیر آن را مورد بررسی قرار دهیم . سپس به ارائه سیاست ها و راهکارهایی برای افزایش فشردگی شهر ارومیه و حرکت به سوی پایداری شهری میپردازیم .