بررسی اثر بخشی ظرفیت های سازمانی بر اتخاذ استراتژی های کسب و کار در صنایع غذایی ایران

امروزه با توجه به شکل گیری محیط اقتصادی پویا و رقابتی، استفاده از استراتژی های صحیح و بموقع جزء جدایی ناپذیر رقابت، حیات و ارتقاء هر صنعت می باشد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی ظرفیت ها و توانایی های سازمانی در صنایع غذایی ایران و بهره گیری از آنها در مسیر اتخاذ راهبردهای صحیح و بهنگام، جهت بهبود عملکردهای سازمان می باشد.پژوهش حاضر با مدل مفهومی گسترده و استفاده از روش توصیفی/پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، کلیه شرکت های صنایع غذایی فعال در کشور می باشند که تعداد ۲۲۱ شرکت، بعنوان حجم نمونه تعیین گردیده است. محاسبات با روش معادلات ساختاری(SEM) و با استفاده از نرم افزار lisrel انجام شده و روایی پرسشنامه با کمک تحلیل نخبگان و اساتید، پایایی آن نیز توسط آزمون آلفای کرونباخ، میانگین واریانس استخراج شده و پایایی مرکب، تایید گردیده است. یافته ها، حاکی از وجود ارتباط معنادار بین ظرفیت های سازمان با جهت گیری استراتژی و عملکرد سازمان می باشد. بین توانایی های بازاریابی سازمان و استراتژی تمرکز، توان مدیریتی و استراتژی رهبری هزینه، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد اما ظرفیت تکنولوژیکی موجود در سازمان با وجود رابطه مثبت و معنادار با استراتژی تمرکز، به حد کافی تاثیر گذار نمی باشد. نتایج نهایی، نشان می دهد که با اتخاذ استراتژی های عمومی پورتر(با تاکید بر راهبرد ترکیبی) در کنار شناسایی و افزایش کیفیت عملگرهای مربوط به ظرفیت های سازمانی در صنایع غذایی ایران، می توان عملکرد مالی و بازاری سازمان را افزایش چشمگیری داد.