روایت گورانی داستان جمشید و مقایسه آن با شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی اثری است که سیمای تاریخ و فرهنگ ایران را در خود متجلی ساخته و به عنوان یک اثر ملی مورد توجه قومیت های این مرز و بوم بوده است؛ یکی از این اقوام که همواره به شاهنامه و دیگر آثار حماسی ایرانیان به دیده احترام نگریسته اند، کردها هستند. شاعران کردزبان، بخش هایی از شاهنامه و دیگر آثار حماسی را به کردی ترجمه و یا بازآفرینی کرده و آن را با توجه به محیط زندگی خود، به رشته تحریر درآورده اند. یکی از این آثار، منظومه ضحاک و کاوه آهنگر اثر شاهرخ کاکاوند - از شاعران قرن دوازده و اوایل قرن سیزده هجری- است که می توان آن را ترجمه آزاد بخش هایی از شاهنامه فردوسی به شمار آورد. در این مقاله کوشش بر آن است ضمن به دست دادن زندگی نامه اجمالی شاعر، منظومه ضحاک و کاوه آهنگر و ویژگی های آن معرفی و خلاصه این اثر تا آغاز پادشاهی جمشید آورده شود. در ادامه با تحلیل سرچشمه های روایت گورانی و سنجش زندگانی و فرجام جمشید پیشدادی در آن با شاهنامه فردوسی و سایر منظومه های پهلوانی، روشن می شود که هرچند روایت کاکاوند دیگرگون و متمایز از دیگر روایت هاست، با وجود این، از روایت فردوسی تاثیر بیشتری پذیرفته و به منابع دیگر نیز نظر داشته است.