نسبت بدعت با تاسیسات مدنی نوپدید

بدعت در لغت به معنای ایجاد چیزی است که مسبوق به سابقه نباشد؛ درواقع ایجاد و خلق چیزی که دارای نمونه قبلی نبوده و برای اولین بار ایجاد و طرح می شود را بدعت می نامند؛ نوآوری را نیز اگرچه برخی به بدعت معنا کرده اند؛ اما معنای دقیق آن را نوآوری و خلاقیت ذکر کرده اند؛ این دو واژه اگرچه به لحاظ لغوی دارای نسبت هایی هستند؛ اما در حقیقت مباحثی ازجمله درک عقلی و علمی، عدم تضاد با سنت الهی، منبع و تکیه گاه علمی و تفاوت معرفتی از عوامل ممیزه نوآوری از بدعت است؛ همین مرزهای معرفتی و لغوی باعث شده است که شناسایی تاسیسات مدنی نوپدید ازجمله مجمع تشخیص مصلحت نظام و یا وارد ساختن اصل انتخابات در نظام اسلامی به لحاظ شمولیت آن در دایره بدعت یا نوآوری مورد بحث های متعددی واقع گردد. در نظام اسلامی اصل انتخابات نه به معنای دقیق آن در تمدن غربی، بلکه عمدتا به معنای تعاون موردتوجه قرارگرفته است؛ اصلی که می تواند باعث پویایی و بقای نظام اسلامی شود؛ همین ابتکار باعث دوری چنین رویکردی از بدعت شده است؛ از سوی دیگر علت وجودی مجمع تشخیص مصلحت نظام در «امر مصلحت» و تامین آن تعریف شده است، این هستی شناسی به طورقطع هم برحسب قاعده تبعیت و فقه شیعه و هم بر اساس پیچیدگی های امور سیاسی در دنیای امروز ضروری است؛ لذا تاسیس نهاد مصلحت نظام به عنوان یکی از نوآوری های فقهی هیچ تعارضی با فقه شیعه ندارد.