حجیت ظن مطلق و کارکرد آن در مسائل مستحدثه از منظر فقه امامیه
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 144
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JJFIL-12-1_003
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
چکیده مقاله:
چکیده: ظن مطلق، ظنی را گویند که برای حجیت آن هیچ دلیل قطعی ای اعم از عقلی و نقلی، جز دلیل انسداد کبیر وجود ندارد؛ چنانکه بر عدم حجیت آن نیز دلیل خاص وجود ندارد. انسداد کبیر یعنی: در این زمان و زمان های مشابه از جهت عدم دسترسی به شارع مقدس و کسب تکلیف از ایشان امکان کسب علم به احکام و تکالیف وجود ندارد، از طرفی هم تکالیف تعطیل پذیر نیستند، پس واجب است به ظن عمل شود و ظن چه خاص و چه مطلق حجیت دارد. پژوهش حاضر با این استدلال ظن مطلق را حجت دانسته است و با بیان رویکردهای فقه به مباحث و مسایل مستحدثه به این نتیجه رسیده است: در اثر پیشرفت علم، موضوعات جدیدی در زندگی انسان و نیز ارتباطات گسترده و پیچیده اجتماعی پدید آمده است که در زمانهای پیشین خبری از این موضوعات و ارتباطات و آثار قوانین لازم نبوده است و لذا فقیه و مجتهد باید جوابگوی این مسایل جدید باشد. حال اگر دلیل شرعی وجود داشت که توسط آن، وگرنه در صورت انسداد باب علم و نبودن دلیل شرعی، باید زمان و مکان را نیز در نظر گرفته و از طرق مختلفی از جمله ظن مطلق کمک بگیرد و به حکم شرعی برسد. به زعم نگارنده یکی از مواردی که در این زمینه بوسیله ی آن ظن مطلق حاصل می شود تا بتواند در امور مستحدثه کاشفیت از واقع داشته باشد، عرف است؛ بنابراین ظن مطلق می تواند بوسیله ی عرف حاصل شود و برای مسائل مستحدثه حجیت و کاشفیت از واقع داشته باشد. .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد اعتمادی
Moderator of Islamic Azad University of Bandar Abbas
هرمز اسدی کوهباد
Director of the Department of Islamic Law and Islamic Law Islamic Azad University, Ramhormoz Branch
سیدحسن حسینی
Faculty Member of Islamic Azad University, Ramhormoz Branch