تجمعات انبوه انسانی در زمان شیوع بیماری های واگیر: کووید-۱۹

زمینه و هدف: تجمعات انبوه، اجتماعات بشری هستند که در سراسر دنیا با اهداف و مراسم خاص برگزار می شوند. بسیاری از آن ها ریشه در اعتقادات، فرهنگ و سنن جوامع دارد. گسترش ارتباطات در عصر حاضر در توسعه و گستردگی تجمعات تاثیر گذاشته به طوری که شاهد تبدیل تجمعات ملی به بین المللی هستیم. در جمهوری اسلامی ایران نیز تجمعات متعددی با ماهیت مذهبی، ملی، ورزشی، سیاسی، علمی و ... برگزار می شود که تعدادی از آن ها در مقیاس بسیار بزرگ می باشند. در این نوشتار، شرایط پیشنهاد شده برای تجمعات انسانی ارائه گردیده است. روش: این مطالعه با استفاده از مطالب استخراج شده از منابع معتبر بین المللی و وب سایت های معتبر و تجارب داخلی صورت گرفته است. یافته ها: در مرحله برنامه ریزی تجمعات: تعامل با مقامات بهداشتی محلی و کشوری؛ ارزیابی خطر؛ برنامه اقدام ویژه برای مقابله با کووید-۱۹؛  ارزیابی ظرفیت ها و منابع؛ اطلاع رسانی خطر و برنامه درگیر کردن و همراه کردن جامعه؛ در مرحله برگزاری تجمعات: ارتباطات و اطلاع رسانی مخاطرات؛ مراقبت از شرکت کنندگان؛ آزمایش ها و اقدامات تشخیصی در موارد ضروری؛ فراهم کردن امکانات درمانی؛ تصمیم گیری و اقدامات کاهش خطر در مرحله بعد از برگزاری تجمعات: اگر مقامات گمان می کنند انتقال ویروس رخ داده است، از اقدامات مسئولان بهداشتی حمایت شود؛ اطلاع رسانی مخاطرات و ثبت و پیگیری درس های آموخته شده. نتیجه گیری: تامین ایمنی، امنیت و سلامت شرکت کنندگان در طول مراسم از جمله مهم ترین وظایفی است که در رسالت سازمان های متعددی مانند نیروهای انتظامی، آنش نشانی، اورژانس و .... لحاظ شده است. سازمان های بهداشتی و درمانی با توجه به خدماتی که ارایه می دهند نقش مهمی در تامین و اعاده سلامتی در دوره های قبل، حین و بعد از تجمعات برعهده دارند.