اثربخشی آموزش گروهی معنادرمانی بر کیفیت زندگی همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه

زمینه و هدف: مراقبت از جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه، دارای عوارض جسمی و روانی متعددی است که بیشتر متوجه همسران آنها می شود و کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه، تعیین اثربخشی آموزش گروهی معنادرمانی بر کیفیت زندگی همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه بود. روش ها: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. واحدهای پژوهش را ۶۰ نفر از همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه در بیمارستان ابن سینا مشهد تشکیل می دادند که بر اساس تخصیص تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه کیفیت زندگی ۳۶ SF-بود که در سه مرحله قبل از مداخله، بعد و دو ماه بعد از مداخله تکمیل شد. مداخله شامل آموزش گروهی معنادرمانی در طی ۹ جلسه بود. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی کلی گروه مداخله، از ۸/۳±۸۴/۱در مرحله قبل از مداخله به ۵/۱±۸۸/۴ در بعد از مداخله و ۳/۴±۱۰۴/۵در مرحله پیگیری دو ماه بعد تغییر یافته است که به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل می باشد (۰۰۵/۰< p < /span>). در گروه کنترل نیز میانگین نمره کیفیت زندگی کلی در مرحله بعد از مداخله و مرحله پیگیری دو ماه بعد به طور معنی داری نسبت به مرحله قبل مداخله کاهش یافت (۰۰۱/۰< p < /span>). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش که مبین تاثیر معنا درمانی گروهی بر کیفیت زندگی است، می توان از آن جهت ارتقای کیفیت زندگی افراد جامعه، به ویژه خانواده جانبازان استفاده نمود.