بررسی میزان آمادگی بیمارستان های استان سیستان و بلوچستان در بحران کووید-۱۹

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 48

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MILIT-22-6_006

تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: از زمان شیوع بیماری کووید-۱۹ در جهان، بیمارستان ها نقش مهمی در مدیریت بحران در جامعه دارند؛ بنابراین آمادگی بیمارستان برای استمرار خدمات درمانی در بحران کووید-۱۹ از اهمیت ویژه ای برای جوامع برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آمادگی بیمارستان های استان سیستان و بلوچستان در بحران کووید-۱۹ انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی است و جامعه پژوهش شامل همه بیمارستان های موجود در سطح استان سیستان و بلوچستان بوده که شامل ۲۴ بیمارستان است. ابزار گردآوری اطلاعات، چک لیست استاندارد ۱۱۰ سوالی آمادگی در برابر بحران کووید-۱۹ انجمن بیمارستان های آمریکا بود که بعد از ترجمه و بومی سازی در این مطالعه استفاده شد. داده ها از طریق ارسال پرسشنامه آنلاین به بیمارستان های استان، جمع آوری شد. یافته ها: میانگین نمره کسب شده از ۱۰۰ در چک لیست آمادگی بیمارستان برای بیماری کووید-۱۹، در قسمت اطلاعات عمومی ۳۶، ساختار برنامه ریز و تصمیم گیری ۵۳/۳، تدوین برنامه مکتوب برای مقابله با کووید-۱۹ معادل ۴۰/۹، اصول طرح کووید-۱۹ معادل ۴۶/۷، تسهیل ارتباطات ۱۵، تامین و تجهیزات ابزارهای پزشکی و مصرفی ۳۷/۹، شناسایی و مدیریت بیماران ۵۴/۲، حضور عیادت کنندگان در مرکز ۳۳/۳، بهداشت حرفه ای۳۰/۷، آموزش و تعلیم ۴۹ و افزایش ظرفیت در زمان پیک بیماری ۱۹/۱ بود. میانگین نمره کل آمادگی بیمارستان برای مقابله با بیماری کروناویروس ۴۰/۱۲ بود که در محدوده ضعیف طبقه بندی می شود. نتیجه گیری: بیمارستان های استان سیستان و بلوچستان از نظر تسهیل ارتباطات کمترین میزان آمادگی را در بین سایر زمینه های آمادگی بیمارستان کسب کردند، این بیانگر این موضوع است که بیمارستان های استان آمادگی لازم برای همکاری و هماهنگی با یکدیگر را ندارند و این روند مقابله با این بیماری را در استان کند می نماید. افزایش ظرفیت در زمان پیک بیماری از زمینه هایی است که بیمارستان های استان نتوانستند آمادگی خوبی از خود نمایش بدهند بنابراین نیازمند توجه مسئولین به این موضوع و ایجاد راه کارهایی جدی و سریع جهت افزایش میزان آمادگی بیمارستان در این زمینه جهت کاهش تلفات و آسیب دیدگی بیشتر جامعه است.

نویسندگان

معین خورسند چوبدار

دانشگاه سیستان و بلوچستان

محبعلی رهدار

گروه مهندسی صنایع، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Zaboli R, Sajadi HS. Assessing hospital disaster preparedness in Tehran: ...
  • Sadati AK, B Lankarani MH, Bagheri Lankarani K. Risk Society, ...
  • doi:۱۰.۵۸۱۲/semj.۱۰۲۲۶۳۷. Velavan TP, Meyer CG. The COVID-۱۹ epidemic. Trop Med ...
  • doi:۱۰.۱۱۱۱/tmi.۱۳۳۸۳۸. Farnoosh G, Alishiri G, Hosseini Zijoud SR, Dorostkar R, ...
  • doi:۱۰.۱۰۱۶/j.tmaid.۲۰۲۰.۱۰۱۵۷۸۱۰. Acter T, Uddin N, Das J, Akhter A, Choudhury ...
  • doi:۱۰.۱۰۱۶/j.mjafi.۲۰۲۰.۰۲.۰۰۷۱۳. Adini B, Laor D, Aharonson-Daniel L. Factors affecting preparedness ...
  • doi:۱۰.۱۰۱۶/j.puhe.۲۰۱۴.۰۶.۰۰۲۱۴. Beigi R, Davis G, Hodges J, Akers A. Preparedness ...
  • Irannejad B, Safarabadi M, Jadidi A. Survey of Biological Incidents ...
  • Jin H, Lu L, Liu J, Cui M. Complex emergencies ...
  • نمایش کامل مراجع