بررسی رابطه کیفیت زندگی و هوش معنوی با افکار خودکشی در بین سربازان (مطالعه موردی شهرستان سردشت)

زمینه و هدف: اقدام به خودکشی به پدیده ای شایع تبدیل شده و زنگ هشداری برای جامعه است. هدف پژوهش بررسی رابطه کیفیت زندگی و هوش معنوی با افکار خودکشی در سربازان سردشت بود. روش ها: جامعه آماری کلیه سربازان وظیفه شهرستان سردشت درسال ۱۳۹۵ بودند (به دلیل محرمانه بودن از ذکر آمار کل خودداری می شود) که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۲۴۶ نفر بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. به این صورت که از بین گردان های داخل و خارج شهر، ۴ گردان، و از هر گردان، یک گروهان، به عنوان نمونه نهایی پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۸۹)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (۲۰۰۸) و پرسشنامه افکار خودکشی بک بود. یافته ها: کیفیت زندگی و مولفه های آن (سلامت جسمانی، روان شناختی، روابط اجتماعی و محیط زندگی) قادر به پیش بینی افکار خودکشی سربازان هستند و ۱۹ درصد واریانس افکار خودکشی از طریق سلامت جسمانی، روان شناختی، روابط اجتماعی و محیط زندگی تبیین می شود. البته رابطه کیفیت زندگی با افکار خودکشی معکوس است. همچنین هوش معنوی و مولفه های آن (خود آگاهی متعالی، تجربیات معنوی، شکیبایی، و بخشش) نیز با افکار خودکشی رابطه معکوس معنادار دارند و ۱۸ درصد واریانس افکار خودکشی توسط خودآگاهی متعالی، تجربیات معنوی، شکیبایی و بخشش تبیین می شود. نتیجه گیری: می توان بیان داشت بهبود کیفیت زندگی و تقویت هوش معنوی در سربازان می تواند خطر خودکشی را در این گروه از افراد کاهش دهد.