اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر بهزیستی ذهنی، تاب آوری و رضایت زناشویی همسران جانبازان
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 21، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 74
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-21-1_004
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: اثرات آسیبها و فشارهای روانی ناشی از جنگ روی خانواده و به ویژه همسران افراد آسیب دیده، پس از جنگ ادامه می یابد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تابآوری، بهزیستی ذهنی و رضایت زناشویی همسران جانبازان بود. روشها: مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون– پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری مورد بررسی شامل همه همسران جانبازان تحت پوشش بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۷ بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر بررسی شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه گواه ۱۵ نفر). هر دو گروه پرسشنامه های تابآوری Connor-Davidson، بهزیستی ذهنی Keiers and Makiramo و رضایت زناشویی Enrique را در مرحله پیش آزمون تکمیل نمودند. درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی به مدت ۸ جلسه و هر جلسه ۱ ساعت به مدت ۲ ماه برای گروه آزمایش اجرا شد، در حالی که گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکرد. در پایان ماه دوم، پس آزمون با تکمیل نمودن مجدد پرسشنامه ها توسط هر دو گروه، انجام شد. یافته ها: دو گروه از نظر سن و تحصیلات همسان بودند. درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، در گروه آزمایش تاثیر معنی داری در افزایش میزان تابآوری (۳۳/۸۸ =F)، بهزیستی ذهنی (۴۵/۱۰۹ =F) و رضایت زناشویی (۵۲/۲۲ =F) نسبت به گروه گواه داشت (p<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: میتوان برای افزایش تابآوری، بهزیستی ذهنی و رضایت زناشویی همسران جانبازان از درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی استفاده نمود. بنابراین، پیشنهاد می شود از این شیوه درمانی در کلینیکهای تخصصی و مراکز خدمات روانشناختی به منظور حل مشکلات روانشناختی همسران جانبازان و کمک به آنها در سازگاری بهتر با مشکلات روزمره استفاده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عزت اله قدم پور
دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
لیلا حیدریانی
دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
مهدی برزگر بفرویی
دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران