اثر توام فرسودگی و رضایت شغلی بر فرهنگ ایمنی بیمار با استفاده از تحلیل مسیر در کارکنان خدمات درمانی نظامی

زمینه و هدف: فرهنگ ایمنی بیمار به عنوان یکی از مولفه­های اصلی کیفیت خدمات سلامت جزو اولویت های مهم مطالعات حوزه سلامت به شمار می آید. با توجه به اهمیت این موضوع مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر توام فرسودگی و رضایت شغلی بر فرهنگ ایمنی بیمار در کارکنان خدمات درمانی نظامی شهر تهران انجام پذیرفته است. روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی یک نمونه ۲۵۹ نفری از کارکنان خدمات درمانی شاغل در یک بیمارستان نظامی شهر تهران در سال ۱۳۹۵ که با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند انجام گردید. جهت جمع آوری داده ها، پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی مسلش، رضایت شغلی JSS و پرسشنامه فرهنگ ایمنی بیمار استفاده گردید. از نرم افزارهایSPSS  و Amos نسخه ۲۲ و جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر استفاده گردید. یافته ها: ۱۸۱ (۷۳%) زن و ۶۷ (۲۷%) مرد با متوسط سنی ۷/۸±۳/۳۷ سال بررسی شدند. نتایج تحلیل مسیر نشان دهنده کفایت مدل ارائه شده (۰۲۶/۰=RMSEA) بود. نتایج بیشتر نشان دهنده تاثیر منفی نوبتکاری (۱۲/۰-=β)،  فرسودگی شغلی (۳۹/۰-=β)، جنسیت مرد (۵۰/۰-=β)، و تاثیر مثبت تحصیلات (۰۱/۰=β)، سابقه کاری (۱۱/۰=β)، و رضایت شغلی (۱۳/۰=β)، بر رعایت فرهنگ ایمنی بیمار بود. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر منفی کار در نوبتکاری و فرسودگی شغلی و تاثیر مثبت رضایت شغلی بر رعایت فرهنگ ایمنی بیمار می­توان با برنامه ریزی و مدیریت درست این متغیرها جهت بهبود فرهنگ ایمنی اقدامات لازم را طراحی نمود.