مقایسه تاب آوری روانی و مکانیزم های دفاعی در افراد نظامی و غیر نظامی

اهداف: هدف پژوهش حاضر مقایسه مکانیزم های دفاعی و میزان تاب آوری روانی در نظامیان و افراد غیرنظامی شهر ارومیه می باشد. روش ها: مطالعه حاضر از نوع مورد-شاهدی می باشد. نمونه پژوهش عبارت بود از ۱۰۰ نفر (۵۰ نفر افراد گروه نظامی و ۵۰ نفر افراد گروه غیرنظامی) که به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. پس از گزینش و تخصیص نمونه به دو گروه، پرسشنامه سبک های دفاعی (DSQ ۴۰) و تاب آوری روانی (RISC (CD- طی یک مرحله برای هر دو گروه توزیع و جمع آوری گردید. در نهایت داده ها با روش تحلیل واریانس چند متغیری و تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که افراد غیرنظامی در سه مکانیسم نا ارزنده سازی، گذار به عمل و همچنین خیالپردازی اوتیستیک میانگین بالاتری در مقایسه با گروه نظامی داشتند ولی در مکانیسم دلیل تراشی میانگین گروه نظامی بالاتر از افراد غیرنظامی بود. همچنین در مکانیسم های دفاعی رشد یافته، گروه افراد نظامی فقط در مکانیسم پیشاپیش نگری میانگین بالاتری را در مقایسه با افراد غیرنظامی داشتند. علاوه بر این در مکانیسم های روان آزرده افراد غیرنظامی در مقایسه با افراد نظامی، استفاده بیشتری از دیگر دوستی کاذب داشتند. از لحاظ متغیر تاب آوری روانی، میانگین گروه نظامی بالاتر از افراد غیرنظامی بود (۰/۰۵>p < /span>). نتیجه گیری: یافته ها نشان داد افراد با مشاغل نظامی به طور کلی با تاب آوری روانی بیشتر؛ تمایل دارند مکانیزم های سازش نایافته، غیر انطباقی و ناکارآمد کمتر و مکانیسم های کارآمد و انطباقی بیشتری را برای مقابله به کار برند.