بررسی یافتههای اوتولوژیک در جانبازان جنگ تحمیلی، استان گلستان
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 8، شماره: 1
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 54
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-8-1_005
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه. گوش عضو شنوایی - تعادلی است که میتواند به دلایل مختلف آسیب ببیند. در مورد رزمندگان که در معرض انواع تروماها قرار دارند، گوش نیز در معرض آسیب قرار دارد. بسیاری از آسیبهای وارده به گوش غیرقابل برگشت هستند. از آنجا که کشور ایران هشت سال درگیر جنگ بوده است و تاکنون مطالعهای در این زمینه در استان گلستان انجام نشده است، این تحقیق به منظور بررسی یافتههای شایع گوش در جانبازان جنگ در استان گلستان انجام شده است. مواد و روش کار. این مطالعه که از نوع مشاهدهای است، به صورت مقعطی و با رویکرد تحلیلی بر روی جانبازان استان گلستان انجام شد. حجم نمونه ۲۵۶ نفر تعیین شد که به صورت تصادفی و از بین جانبازانی که دارای پرونده در بنیاد جانبازان بودند، انتخاب شدند. موارد مورد مطالعه شامل کاهش شنوایی، تنیتوس، اتوره، سرگیجه، پارگی پرده تمپان، یافتههای شنوایی سنجی، و نوع تروما بود که توسط متخصصین گوش و حلق و بینی معاینه شدند. آستانه انتقال استخوانی بالای db۱۵ به عنوان معیار کاهش شنوایی تلقی و شدت کاهش شنوایی نیز به چند گروه تقسیم شد. بعد از تکمیل پرسشنامهها، اطلاعات وارد رایانه شد و با نرمافزار SPSS و تست دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج. در این مطالعه، کلیه ی نمونه های مورد مطالعه مرد بودند. ۵/۲۱ درصد موارد از مشکل گوش شکایت داشتند که در ۶/۹۴ درصد کاهش شنوایی، در ۶/۸۳ درصد تنیتوس، و در ۴/۵ درصد تنیتوس بدون کاهش شنوایی داشتند ولی در اودیوگرام این افراد هم کاهش شنوایی موجود بود. ۸۰ درصد موارد کاهش شنوایی دوطرفه، ۹/۱۰ درصد موارد سمت راست، و ۱/۹ درصد موارد سمت چپ بوده است. نوع کاهش شنوایی در ۸۹ درصد موارد حسی عصبی و در ۸۸ درصد موارد در فرکانسهای بالا و شدت آن در ۵/۴۸ درصد موارد db۳۰-۱۵ بود. در ۴/۶ درصد موارد، پارگی تمپان وجود داشت که تنها در ۶/۳ درصد موارد اتوره داشتند. هیچکدام از افراد تحت مطالعه از سرگیجه شکایت نداشتند. بحث. با توجه به شیوع مشکلات شنوایی، با گذشت چندین سال از پایان جنگ، و استمرار آنها و عدم وجود درمان قطعی برای آنها، باید ضمن اهتمام جدی به ساخت محافظتکنندههای صوتی، آموزش کافی نیز برای استفاده از آنها در صحنه های نبرد به رزمندگان داده شده، در مواردی که آسیب صوتی به گوش در مرحله برگشتپذیر است، تمهیدات لازم را اتخاذ کرد و نسبت به حذف ریسک فاکتورها و همچنین حفظ باقیمانده شنوایی جانبازان اقدامات لازم را بعمل آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان