بررسی یافته‎های اوتولوژیک در جانبازان جنگ تحمیلی، استان گلستان

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 54

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MILIT-8-1_005

تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه. گوش عضو شنوایی - تعادلی است که می‎تواند به دلایل مختلف آسیب ببیند. در مورد رزمندگان که در معرض انواع تروماها قرار دارند، گوش نیز در معرض آسیب قرار دارد. بسیاری از آسیب‎های وارده به گوش غیرقابل برگشت هستند. از آنجا که کشور ایران هشت سال درگیر جنگ بوده است و تاکنون مطالعه‎ای در این زمینه در استان گلستان انجام نشده است، این تحقیق به منظور بررسی یافته‎های شایع گوش در جانبازان جنگ در استان گلستان انجام شده است.   مواد و روش کار. این مطالعه که از نوع مشاهده‎ای است، به صورت مقعطی و با رویکرد تحلیلی بر روی جانبازان استان گلستان انجام شد. حجم نمونه ۲۵۶ نفر تعیین شد که به صورت تصادفی و از بین جانبازانی که دارای پرونده در بنیاد جانبازان بودند، انتخاب شدند. موارد مورد مطالعه شامل کاهش شنوایی، تنی‎توس، اتوره، سرگیجه، پارگی پرده تمپان، یافته‎های شنوایی سنجی، و نوع تروما بود که توسط متخصصین گوش و حلق و بینی معاینه شدند. آستانه انتقال استخوانی بالای db۱۵ به عنوان معیار کاهش شنوایی تلقی و شدت کاهش شنوایی نیز به چند گروه تقسیم شد. بعد از تکمیل پرسشنامه‎ها، اطلاعات وارد رایانه شد و با نرم‎افزار SPSS و تست دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج. در این مطالعه، کلیه ی نمونه های مورد مطالعه مرد بودند. ۵/۲۱ درصد موارد از مشکل گوش شکایت داشتند که در ۶/۹۴ درصد کاهش شنوایی، در ۶/۸۳ درصد تنی‎توس، و در ۴/۵ درصد تنی‎توس بدون کاهش شنوایی داشتند ولی در اودیوگرام این افراد هم کاهش شنوایی موجود بود. ۸۰ درصد موارد کاهش شنوایی دوطرفه، ۹/۱۰ درصد موارد سمت راست، و ۱/۹ درصد موارد سمت چپ بوده است. نوع کاهش شنوایی در ۸۹ درصد موارد حسی عصبی و در ۸۸ درصد موارد در فرکانس‎های بالا و شدت آن در ۵/۴۸ درصد موارد db۳۰-۱۵ بود. در ۴/۶ درصد موارد، پارگی تمپان وجود داشت که تنها در ۶/۳ درصد موارد اتوره داشتند. هیچکدام از افراد تحت مطالعه از  سرگیجه شکایت نداشتند. بحث. با توجه به شیوع مشکلات شنوایی، با گذشت چندین سال از پایان جنگ، و استمرار آنها و عدم وجود درمان قطعی برای آنها، باید ضمن اهتمام جدی به ساخت محافظت‎کننده‎های صوتی، آموزش کافی نیز برای استفاده از آنها در صحنه های نبرد به رزمندگان داده شده، در مواردی که آسیب صوتی به گوش در مرحله برگشت‎پذیر است، تمهیدات لازم را اتخاذ کرد و نسبت به حذف ریسک فاکتورها و همچنین حفظ باقی‎مانده شنوایی جانبازان اقدامات لازم را بعمل آورد.