بررسی حسن نیت و قاعده احسان بر اساس قواعد فقه و حقوق

حسن نیت یکی از اصول قراردادها و مسئولیت های مدنی در حقوق فرانسه است. نفوذ این اصل بر اساس مبانی حقوق اروپایی استو در نظام حقوقی ایران نیز کاربرد دارد. در نظام فقهی، قاعده احسان معادل این اصل است که مبتنی بر نیکی و خیرخواهی است ومی توان از آن برداشت حقوقی و عبادی نمود. در رابطه با اداره فضولی غیر در فقه و حقوق مسائل بسیاری در باب احسان مطرحشده است . در این تحقیق ریشه های فقهی قاعده احسان بر اساس فقه شیعه و اهل سنت بررسی و با حسن نیت از نظر حقوقیتطبیق داده شده است. نتیجه تحقیق این است که به طور کلی اگر کسی به واسطه حسن نیت کاری انجام دهد که موجب تلفشدن مال غیر شود وی ضامن آن مال نیست. بنابراین نیت در کارها بر اساس آیات و روایات و موازین فقهی کتاب، سنت، عقل واجماع اهمیت دارد و جزای احسان را به بدی نمی توان داد.